دانلود فیلم Decasia: The State of Decay 2002

تعمقی در سفر انسان به فرای بعد فیزیکی، که بر اساس تصاویر آرشیوی که یک سمفونی بزرگ را به تصویر می کشد...

تاملی بر جست و جوی بشر برای متعالی کردن جسمانیت ، متشکل از فیلم های آرشیوی قدیمی قرار گرفته شده بر موسیقی سیمفونیک اوریجینال...

دانلود فیلم Decasia: The State of Decay 2002 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

من به اندازه کافی بدبخت شدم که Decasia: The State of Decay را در جشن فیلم رایگان بوستون دریافت کردم. پس از مطالعه تصویر فیلم، مجذوب آن شدم زیرا به طور مداوم عشق و علاقه مشتاقانه ای به عکاسی و فیلم های قدیمی داشته ام. فکر دیدن مجموعه‌ای از فیلم‌های پوسیده قدیمی که زیرکانه به هم بافته شده‌اند، بر روی کاغذ بسیار عالی به نظر می‌رسید، به هر حال فیلم اصیل چیزهای زیادی را به دست می‌آورد.

"امتیاز" فیلم (به احتمال زیاد ممکن است به عنوان نمره شناخته شود) ترکیبی طاقت فرسا از تیزها و بالشتک های خسته کننده است که به داشتن دیو در سر تشبیه می شود که با چنگال های خود تخته ای را می خراشد.

این سیل ظاهراً بی وقفه از هیاهوی فراگیر است. نکته اصلی که در Decasia: The State of Decay وجود ندارد. من در طراحی میمون «شیطان نشنوی» دست‌هایم را روی گوش‌هایم له کردم و آرزو کردم که بلندگوهای تئاتر به سادگی از کار بیفتند.

اگر "موسیقی" با سکوت مطلق یا زمزمه یک پروژکتور فیلم معامله شده بود. این امتیاز علاوه بر دردناک بودن در گوش، تأثیر غم انگیزی نیز داشت که به طور معنی‌داری بر شیوه‌ای که شما آنچه را که روی صفحه می‌دید می‌دید تأثیر گذاشت. با توجه به صدای غیرقابل جبران تکان دهنده "موسیقی"، بر برداشت شما از فیلم به شدت تأثیر گذاشت و باعث شد همه غم و اندوه موجود در موضوع فیلم را ببینید.

برخی از نمادهای به کار رفته در فیلم Decasia: The State of Decay این بود. بسیار دوست‌داشتنی است، اشکال و نمونه‌های ساخته شده توسط سلولوئید پوسیده ممکن است به‌طور مستقل به‌عنوان کاردستی معمولی به تنهایی نشان داده شوند.

چند گروه فیلم مهم وجود داشت، مبارزی که به نظر همه حامیانی در یک جماعت رویداد که در وسایل نقلیه سواری هیجان انگیز از هیچی متزلزل یک روزنه تاریک بیرون می آیند، برای مبارزه با بخش کوبنده نیستی، حامیانی که برای پیاده روی بیرون می روند، به نظر می رسد. با وجود این، صرفاً این بخش‌ها بودند که بخش کوچکی از شکوه و عظمت فیلم را به ارمغان می‌آوردند، رئیس هیچ کاری انجام نداد که به هر نحوی به ارتقاء یا برابری با تصاویری که جمع‌آوری کرد، پرداخت.

همه چیز در Decasia: The State of Decay به نظر من یک قطعه کار کوته فکر است که در آن صنعتگر با قدرت ترجمه خود از قطعه خود را بر روی کل جمعیت انجام می دهد و هیچ فرصتی را برای تصمیم گیری در اختیار آنها قرار نمی دهد. موسیقی به شما نشان می‌دهد که در مورد فیلم‌های پوسیده و شخصیت‌های رو به زوال نمایش داده شده در آنها چه احساسی باید داشته باشید. "ناامیدی در کوتاهی عمر و از راهی که گذشت و پوسیدگی یقینی انکارناپذیر است! ناامیدی از کوچکی وجودمان!" رئیس این ایده را در بیست دقیقه ابتدایی فیلم منتقل کرد، بقیه ممکن بود به طور گسترده ای تغییر کند و ما در کل تئاتر را بسیار شادتر ترک کنیم. ادامه بیان بیهوده زنگی را به صدا در می آورد، پس از بیست دقیقه از بین رفتن سلولوئید و هیاهوی اطراف، 50 دقیقه دیگر دقیقاً همان چیزی را فایده ای نخواهد داشت.

و یادداشت جانبی جذاب، بعد از فیلم تمام شد، یک فرد منفرد از میان جمعیت تشویق نکرد، بنابراین تصور می‌کنم که به هر حال من تنها بیننده‌ای نبودم که از دکازیا متاثر نشدم. به جز اگر شما یک فیلم دوست خشمگین و قابل تایید هستید که ترجیح می دهید دیوانگی برانگیختن موسیقی های ملودیک، فلسفه پردازی در مورد بی فایده بودن زندگی و نمادسازی بی پایان طولانی و دلهره آور باشد، Decasia: The State of Decay را کنار بگذارید.