دانلود فیلم I Could Go on Singing 1963

جنی بومن خواننده‌ای موفق است. او در حالی که با لاندن پالادیوم نامزد است با دیوید دان ملاقات می‌کند تا پسرش مت را بار دیگر ببیند...

خواننده محبوب "جنی بومن" برای یک اجرای بزرگ عازم لندن می شود و در آنجا با معشوقه سابقش "دیوید دان" ملاقات میکند. او 15 سال پیش از "دیوید" صاحب فرزندی بنام "مت" شده بود. "مت" با دیدن "جنی" دچار آشفتگی شده و میان وفادار بودن به پدر و مهر و محبت مادرش سر دوراهی قرار میگیرد...

دانلود فیلم I Could Go on Singing 1963 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

برای طرفداران جودی لورل، این یک لذت منحصر به فرد است - داشتن گزینه ای برای دیدن جودی با سابقه تر که تصویری تنظیم شده و احساسی از یک شخصیت گیج کننده را ارائه می دهد. سبک او جذاب است - دوست داشتنی، راحت، گاه به گاه، اکنون و دوباره. او می داند چه زمانی باید استرس داشته باشد و چه زمانی باید عقب نشینی کند. این ممکن است در دستان شخص دیگری سنگین بوده باشد، با این حال او آن را در یک طرح فوق العاده فوری بازی می کند که ما را مجذوب خود می کند.

فیلم بدون شکوه و با شخصیت جودی پیش می رود (جنی بومن، یک نمایش آمریکایی ستاره در حال بازدید، نشان داده شده پس از تاج گل) در حال بازدید از یک متخصص بالینی خوب لندن برای حلق او. در هر صورت، به سرعت متوجه می‌شویم که این دو مجموعه‌ای از تجربیات دارند و نگهبان کودکی هستند که جنی در بدو ورود به دنیا تسلیم شده و در حال حاضر نیاز به دیدن یک بار دیگر دارد. متخصص (با بازی دیرک بوگارد) که بچه را بزرگ کرده است، از همان ابتدا رد می شود، سپس تسلیم می شود، وقتی جودی تضمین می کند که فقط با جوان ملاقات می کند، سپس راه خود را ادامه می دهد.

این چیزی نیست که اتفاق می افتد. بدیهی است که وقتی این دو فرزندشان را که در حال حاضر در مرکز نوجوانان او در مدرسه زندگی می کنند ملاقات می کنند. با این حال او شخصیت خود را کشف نمی کند، جنی و بچه زمینه های قدرت را برای او پرورش می دهند. در نهایت او به او نیاز دارد.

کودک توسط متخصص (و نامادری پسر که در حال حاضر مرده است) رانده شده تا فکر کند او را در آغوش گرفته است. در درازمدت او یک دعوا را می شنود و متوجه می شود که شخصیت های بوگارد و لورل حقیقتاً گفته می شود، والدین واقعی او هستند.

اگرچه به نظر یک درام است، اما در آن سبک بازی یا هماهنگ نشده است. این به یک نمایش ارتباطی و (به طور کلی) کم بازی از شرایطی تبدیل می شود که به نظر می رسد هم قانع کننده و هم به طور منطقی واقع گرایانه باشد.

اگرچه جنی بووان به وضوح بر پایه جودی کریث است (صرف نظر از اینکه فقط یک خواننده باشد، نه یک ستاره/سرگرم کننده سینما)، به نظر می‌رسد که آن شخص خیلی از مسائل جودی را ندارد و دقیقاً شبیه جودی نیست. بنابراین صحنه‌ای که نزدیک به دورترین حد فیلم اتفاق می‌افتد - که جنی را در مرکز تراما که دیوید (بوگارد) از آن بازدید می‌کرد - و همچنین صحنه همراه آن در پالادیوم با جنی در اواخر نمایشگاه - برای تاج گل خوب به نظر می‌رسد. نسبت به بومن به طور قاطع، صحنه ها به طور غیر منتظره ظاهر می شوند. صحنه کلینیک پزشکی به وضوح توسط بوگارد و فستون دوباره ساخته شد. محکم، آشکار، و هیجان انگیز است - فیلم در اینجا نیاز به انرژی دارد - با این حال جنی تاکنون دقیقاً احمقانه عمل نکرده است، و صحنه این مشکل را حل می کند - به طرز گیج کننده ای، گویی که جنی ناگهان به جودی تبدیل شده است.

متأسفانه، این صحنه های آخر نیز به هدف نیاز دارند. ممکن است وقتی کلمات The End روی صفحه نمایش داده می شود، گیج شوید. دیوید اخیراً به جنی گفته است که او را گرامی می‌دارد - باید جایی پیش برود - ما باید بفهمیم که رابطه آنها به کجا می‌رود - یا چگونه آنها انتظار دارند فرزندشان را بزرگ کنند - اما همه چیز در هوا باقی مانده است.
اما، به طور کلی - به ویژه در صورتی که از جودی کریث قدردانی کنید - این یک نمایش ملودیک مناسب است، با آن کیفیتی که فیلم‌های انگلیسی آن دوره داشتند، کم‌اهمیت‌شده و کم‌اهمیت شده بود. این افراد دوست داشتنی را نشان می دهد و شما در واقع اغلب در مورد آنها فکر می کنید. به همین ترتیب دارای تنوع مناسبی از عکاسی از لندن و مناطق آزاد است، در کنار نمایش عالی پشت صحنه، جودی چهار یا پنج شماره می‌خواند که بهترین آنها هنجارها، بدون هیچ‌کس دیگری، و It Never Was You (ضبط شده زنده، در مجموعه - با پیانو سولو).