دانلود فیلم L'Amour fou 1969

در طول تمرین برای یک نمایش، بازیگر نقش اول زن و کارگردان نمی توانند مشکلات شخصی خود را به محل کار خود نیاورند. اما وقتی مرد به زن دیگری علاقه مند می شود، تراژدی بزرگی رقم می خورد...

در حین تمرین ساخت تراژدی آندروماک، بازیگر نقش اول زن و کارگردانش، زوجی در پشت صحنه، راهی برای رها کردن مشکلات شخصی خود در خانه پیدا نمی کنند. و زندگی از داستان های تخیلی تقلید می کند و یک تراژدی واقعی را برای این زوج ایجاد می کند زمانی که مرد با زنان دیگر آسایش پیدا می کند در حالی که بازیگر ترجیح می دهد روی کار خود متمرکز بماند، انگار نه... Read all

در جریان تمرین ساخت تراژدی آندروماک، بازیگر نقش اول زن و کارگردانش، زوجی در پشت صحنه، راهی برای رها کردن مشکلات شخصی خود در خانه پیدا نمی کنند. و زندگی از داستان تقلید می کند و یک ...

دانلود فیلم L'Amour fou 1969 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

16 میلی‌متری، 35 میلی‌متری، بسیار متضاد، دوربین دستی، موسیقی کم، برنامه مالی ظاهراً کم، شخصیت‌های جدا شده با رفتارهای عجیب و غریب یا گرایش‌ها: از آخرین باری که فیلم رایگانی را تماشا کردم که واقعاً شبیه یک فیلم مستقل بود، مدت کمی می‌گذرد. علاوه بر این، واقعا یکی بود. («Pi» دارن آرنوفسکی زنگ می‌زند و «کارمند» کوین اسمیت.) هر چند این مدت نسبتاً طولانی باشد، به طور کلی فاصله زیادی با تسلط ظریف «La beauty noiseuse» دارد، تا به امروز بهترین انتخاب بلامنازع من در میان آن فیلم‌هایی که من داشته‌ام. دیده شده از ژاک ریوت؛ کم‌اهمیت‌شده و به‌طور استثنایی پیوسته است زیرا حرکت داستان به من کمک می‌کند تا فیلم‌های شانتال آکرمن را به خاطر بسپارم، اما این کمی سرگردان‌تر است تا فقط عمدی (تا جایی که طول آن به همان اندازه خودشیفتگی به نظر می‌رسد که معنی‌دار است).

اگرچه ممکن است مدت زمان طولانی بیش از ثمربخش باشد، مرکز حساب فوق العاده است. به تدریج این تصویر نشان دهنده شکست طاقت فرسا ازدواج کلر و سباستین است، و بیشتر از آن، این زوج هر دو به روش های مختلف خود ویرانگر هستند. معلوم می‌شود که سباستین به‌تدریج وحشی و بی‌تفاوت است، و به‌علاوه به‌عنوان تمرین‌هایی که برای بازی‌اش تلاش می‌کند، تمرکز ندارد و جایی نمی‌رود. کلر بدون شک با یک اپیزود روانشناختی روبرو می شود، به همان اندازه که حقیقت ساده شرایط رابطه با توجه به رفتار سرد سباستین است. اینکه هر دو به نقطه اول برگردند، و قبل از اینکه همه چیز بسته شود، به یک نوع پوسیدگی مشترک بپیوندند، کل را طعم‌دارتر می‌کند. من فکر نمی‌کنم الگوی تکرارشونده رابطه کانونی به گونه‌ای به تصویر کشیده شود که کاملاً منظم، بادوام یا معتبر باشد. به نظر می رسد چند توقف در مسیر به طور ناگهانی ظاهر می شود. فیلمنامه به همین ترتیب تا آنجا که برجسته کردن کلر یا سباستین، هر دو با هم، یا تمرین‌ها نامتعادل است، و فکر می‌کنم ترکیب صحنه‌ها و داستان ممکن است ثابت شده باشند. در هر صورت، هر چند کج‌رو، داستان به طور کلی جذاب و قانع‌کننده است، و در نهایت بسیار راضی‌کننده است. من آن را به افرادی منتقل می‌کنم که با تلاش‌های مرد برای انتخاب اینکه روش‌شناسی‌اش در اینجا در کجای آثارش قرار می‌گیرد، آشنا هستند، هرچند واضح است که هدفمند است. با وجود این، برای تن و سبک تصویر مناسب به نظر می رسد. همینطور است، در مورد بازیگری، اساساً بازیگران اصلی، بول اوژیه و ژان پیر کالفون: کلر و سباستین هر دو یک خرابه هستند، و من ترجیح می‌دهم نگران باشم که بازیکنان آن حالت‌های غمگین را منعکس نکرده باشند. نمایشگاه های آنها اوجیر و کالفون هر دو در تصاویر خود ظرافت غول‌پیکری را به نمایش می‌گذارند که به‌عنوان یک تماشاگر عمیقاً رضایت‌بخش است. ما اساساً نمی‌توانیم به تنهایی با شخصیت‌ها ارتباط برقرار کنیم، با این حال سرگرم‌کننده‌های آن‌ها احساسات خود را به شیوه‌ای که فوق‌العاده جذاب و متفکرانه است، واقعی می‌کنند. در ترکیب با صحنه ها و داستان تند، هر چند در برخی موارد ناقص باشد، نتیجه نسبتاً هیپنوتیزم کننده است. سعی می‌کنم و قبول کنم که دیدگاه من در تمام این چهار ساعت متزلزل شد، و در بهترین حالت، مطمئن نبودم که در پایان روز چه چیزی می‌توانم درباره «L'amour fou» بگویم. به هر حال، هر یک از قطعات تغییر یافته واقعاً به خوبی به هم می‌رسند، و قدرتی که فیلم به نمایش می‌گذارد، جنبه‌های آسیب‌پذیرتر را به خوبی خنثی می‌کند.

این بی‌نقص نیست، اما صرف‌نظر از ایراداتش به نظر من آن را به مراتب برتر از عدم. کاش ریوت و ماریلو پارولینی یکی از مقاله نویسان، فیلمنامه را یک تکه تثبیت می کردند، حتی در این نقطه که داستانی که آنها بافته اند ماندگار و جذاب است. بازیگران تاثیرگذار هستند. بسیاری از افراد در پس‌زمینه، از جمله نیکول لوبچانسکی، تصحیح‌کننده و اتین بکر و آلن لونت، فیلم‌برداران، کارهای خوبی انجام دادند. در کل من به خصوص این را دوست دارم. من فکر نمی‌کنم این یک نمایش‌دهنده باشد، و نه یک افشاگری، و می‌توانم درک کنم که چگونه زمان اجرا ممکن است برای تماشاگران خاص محدود باشد. در هر صورت قوی است و دارای مزایای خاص خود است، و چه کسی دوست داشته باشد یا فقط به دنبال چیزی عالی برای تماشا باشد، به نظر من "L'amour fou" فوق العاده مفید است. شاید به همان اندازه مستقیم، به احتمال زیاد که این تنها چیزی بود که من از ریوت و هم تیمی هایش می دانستم، برای ترغیب من به جستجوی تعداد بیشتری از فیلم های همه کافی باشد. به احتمال زیاد این یک ستایش نیست، من متوجه نمی شوم که چیست.

دانلود فیلم L'Amour fou 1969 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

فیلمی فوق‌العاده و طولانی از ریوت که خود را با این نوع تمسخر در مورد تئاتر تکرار می‌کند، مملو از زمانه‌های مرده، و مشخصه بخش‌های زیادی از کارهایی است که از این پس کارگردان خواهد بود.

به هیچ وجه تمرینی برای Out 1 نیست، با این حال یک فیلم خارق‌العاده به خودی خود کاملاً بالغ است و به اندازه آثار معروف‌تر و ماراتونی پس از آن جذاب است.

کلر و سباستین دو یا سه نفر از هنرپیشه‌ها هستند. صحنه محاکمه پاریس، شروع به کار راسین برای خطاب به آندروماک. سباستین علاوه بر این کارگردان صحنه است. فیلم زمانی شروع می شود که پس از اختلاف نظر در مورد نحوه ارائه پاسخ، کلر تصمیم به ترک این پروژه می گیرد و سباستین مارتا را جایگزین او می کند.

با شروع سباستین به این تعهد که در عین حال بسیار پرانرژی است. اقلیت واقع شده و کلر بدون هیچ وظیفه ای (و علاقه ای به ردیابی آن ندارد) و صبح ها را صرف ضبط کردن خود در یک دستگاه ضبط می کند، به طرز شگفت انگیزی به نظر نمی رسد که آنها مسائل مالی داشته باشند.

br/>فیلم صحنه‌های زندگی خصوصی را با تمرین‌های طولانی فیلم‌برداری توسط یک خدمه تلویزیونی جایگزین می‌کند.

سختی‌های سباستین در مورد ایده مترقی‌اش از بازیگری، به‌شدت در آسیاب آن زمان اجرا می‌شود و نشان‌دهنده راهی است که آنها باید به نظر پیش رونده برسند. تمرین‌ها، به هر طریقی، معمولاً در یک صحنه پر نشده اتفاق می‌افتند و سرگرم‌کننده‌ها، برای اینکه آن‌ها را چیزی بنامند، قسمت‌های آن‌ها را به عالی‌ترین سبک زامبی‌ها با لحنی از لاکونیسم وحشتناک می‌خوانند. آنچه باید احساسات را جذب کند، واقعاً به عنوان عدم درگیری یا عدم برقراری ارتباط با آنها نشان داده می‌شود.

این در ارتباط شخصیت‌ها در خارج از صحنه نمایش داده می‌شود: کلر و سباستین ظاهراً یکدیگر را دوست دارند، اما سردرگمی مطمئنی وجود دارد. و خودشیفتگی که حیرت آور است. سباستین حتی علاقه واقعی به خیانت هایش نشان نمی دهد و به ندرت از یک لاکونیسم حذف شده بیرون می آید، و کلر زمانی که به طرز عجیبی نیاز دارد خود را سگ سانان کند (خود را ایده آل ترین راه برای نامیدن است) نشان می دهد، زیرا او از عکس یک حیوان خانگی در جلوی یک مجموعه. .

کلر شروع به نشان دادن نشانه های آشکاری از ناهنجاری و اندوه می کند. او در اطراف خانه پر پیچ و خم می شود، در حالی که سباستین (ظاهراً) به طرز شگفت انگیزی استراحت می کند و با سوزن پلک هایش را نوازش می کند...

در یک نقطه، بدون اینکه ما شرایط اضطراری خاصی را دیده باشیم، سباستین تصمیم می گیرد شب هایش را در خانه بگذراند. در تئاتر، در حالی که کلر مچ دست های خود را در یک تلاش آشکار و ناپسند برای خود تخریبی قطع می کند. با این حال، در صحنه زیر آنها را داریم که با بی‌پروا، یک شب دور از همدیگر را سپری می‌کنند.

در اقلیم و نحوه رفتار شخصیت‌ها چیزی تحریک‌کننده و ناراحت‌کننده وجود دارد. خلأ نزدیک به خانه که عملاً آزاردهنده است: مانند سرگرمی‌کنندگان در مقابل تماشاچیانی که به نظر می‌رسد در حال گفت‌وگو با خود هستند، برای نشان دادن احساسات خود مناسب نیستند و متنی را که برایشان تحمیل می‌شود، به طور مشابه در خارج از نمایش‌ها، شخصیت‌ها اعلام می‌کنند. به همین ترتیب از هم جدا، مختصر و خود را جذب می‌کنند.

من ایده ریوت برای بی‌احساس‌کردن فیلم‌هایش، و طولانی‌تر کردن زمان‌ها را دوست دارم، و فریب دنیایی را برای ما فراهم می‌آورد که با بی‌تحرکی کامل اجرا می‌شود. در واقع، حتی در قسمت دوم هیجان‌انگیزتر فیلم، ما آن احساس را نداریم که وارد یک طرح فیلم شویم.

قسمت دوم منحصربه‌فردتر است، صحنه‌های طولانی عموماً با اسپری جایگزین می‌شوند. تغییر مساوی، نماها به اختصار، آماده سازی صحنه ها و کنترل آیتم ها با اهداف بیانی وجود دارد که واضح تر به نظر می رسد. در واقع، حتی شیوه‌ها نیز در تغییر، ترکیب صحنه‌های مختلف و شفاف‌تر کردن شخصیت آن‌ها به‌عنوان گفتمانی در مورد زندگی خود بازیگران، کنترل می‌شوند.

در مواجهه با سرگرمی‌هایی که تجسم یک فیلم مرسوم هستند. و به نظر می رسد ریوت، و سرگرم کننده های «غیرحرفه ای» فیلم های نئورئالیستی، یا مدل های برسون، راه دیگری را انتخاب می کند، و هنرمندانش را آشکارا برای شخصیت خودشان انتخاب می کند و آنها را کاملاً دستکاری شده نشان می دهد. به همین دلیل ما می دانیم که انبوهی از خلاقیت های بداهه وجود دارد، که آنها بر روی خطوط طرح ناچیز کار می کنند.

این دو سرنخ آسمانی هستند، به ویژه Bulle Ogier. از بقیه بازیگران انتظار کمتری می رود تا اینکه طبیعی به نظر برسد.

یکی از فیلم های خارق العاده ریوت، با رفتار نامتعارف کارگردان با زمان (برخی آن را به طرز تاسف باری سست می نامند)، اما بدون جزء رویا. که ریوت عملاً به خاطر فیلم‌های متفاوتش به‌عنوان یک کل، بیشتر به عنوان La beauty noiseuse نسبت به فیلم Celine et Julie vont en bateau به خاطر خواهد آورد.

دانلود فیلم L'Amour fou 1969 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

L'Amour Fou (تعبیری از عشق دیوانه به معنای واقعی دارد) احتمالاً یکی از ترسناک ترین، منحصر به فرد، تا حدودی (نه، قطعاً چنین است) بدون لول، منحصر به فرد و با شکوه در رابطه 16 میلی متری/35 میلی متری بسیار متضاد گرفته شده است. نمایش هایی از زمان خود یا هر زمان دیگری که دارای تکه هایی از ضربات عجیب و غریب و رویایی است، اما تا حد زیادی به صورت عملی برای پرداختن به فیلمبرداری و تنظیم آن استفاده می شود و آن را حتی بیشتر تحت تأثیر قرار می دهد. سخت است که فکر نکنیم این واقعاً ممکن است یک فیلم 3 ساعته یا حتی 3 و نیم ساعته یا بیشتر باشد تا 4 و 1/2. به بیان دیگر، هر چند وقت یکبار که از یک شام سیر می شوید و همراهتان همچنان شما را وادار به خوردن می کند، به ندرت این گزینه را خواهید داشت که کمربندتان را از جدا کردن بدنتان در یک دسته بازدارید. اتفاقی که شما معنای من را می‌گیرید.

و من متوجه شدم. من به طرز ظالمانه ای انجام می دهم، لطفا @ me ندهید. من درک می کنم که طول بخش مهمی از این نکته است، که ما می خواهیم روز به روز در حوالی غروب ببینیم که چگونه این رابطه به طور کامل فرو می ریزد، به طوری که وقتی آنها به هر طریقی دوباره در قسمت گزینه آخر خوشحال می شوند، هیچ چیز دیگری نیست. نوعی خوشبختی سالم، در واقع نوعی درجه فاجعه‌آمیز بودن فراتر از شادی است که می‌خواهد از دارو استفاده کند (و نزول به میزان قابل توجهی خالصانه‌تر خواهد بود).

شاید چنین نبوده است. در آن زمان نیز کلماتی برای آن وجود داشت، با این حال ایده شخصیت‌ها، که در ذهن خود به سمت آسمان حرکت می‌کنند و بار دیگر با زمین برخورد می‌کنند، به چیزی می‌پردازد که می‌توان به عنوان BPD (شرایط رفتاری حاشیه‌ای) یا حتی شبیه آن را به تصویر کشید. روایتی از آشفتگی دوقطبی کاملاً و به همین شکل است که فقط... وجود دارد و این قابل اعتماد بودن آن را قانع‌کننده می‌کند (یکی از صحنه‌ها اظهارنظر دست راست سباستین را دارد که باید با کسی صحبت کند؛ «مردان بدبختی آزاردهنده یونانی را به جای اینکه اینجا به شوخی Therapy بروید).

بنابراین، Rivette جمعیت را در روزهای و شب‌های مفید و بی‌نظیر و صمیمانه شریرانه و خشن و غم‌انگیز و شاد قرار می‌دهد، جایی که باید این زوج را همراهی کنیم و تکرار و سازماندهی این نمایشنامه را با این سرگرم کننده ها ببینید (بعضی از آنها، خوشحالم که به ما نشان داده می شود، به طرز محسوسی از رئیس شوخ طبع خسته و خسته می شوند)، و این که چگونه شروع می کند او را به یک پیچ در پیچ نزولی می کشاند و غیره. علاوه بر این، امتدادهایی وجود دارد که در آن به قلب شما برخورد می کند و فک شما را می اندازد و وقتی آن یک دیوار را خراب می کنند بسیار جالب است. با این حال، وای، L'Amour fou بسیار زیاد است - و وقتی بتوانم جزئیاتی را که می‌توان برش داد برجسته کنم (طرح فرعی با خرید/عدم پذیرش سگ)، این یک مشکل است.

نیاز به تمجید اضافی دارد. رفتن به سراغ دو بازیگر اصلی، به خصوص اوژیه (یکی از ریوت که مرسوم است و از درخواست محتاطانه بونوئل است) که به شدت به تشدید او می پردازد تا از آنچه روی صفحه می بینیم استقبال کند (یا در مقایسه با هرکسی از دهه 60 در فرانسه بهتر تصور می کنیم) ، که مطمئناً توجیهی اساسی برای نگه داشتن من تا پایان روی صندلی ام بود... علیرغم این واقعیت که کالفون نقش اول مرد به شکلی حواس پرت کننده مانند استیو مارتین جوان به نظر می رسد در جایی که من بعضی اوقات فکر می کردم آیا او به سادگی می تواند به سراغ نسخه ای از متخصص دندانپزشکی بروید و از آن عبور کنید. 8.5/10.