دانلود فیلم Me Feelins is Hurt 1940

الیو نامه ای به ملوان زبل می نویسد: او با ملوانان همراه است. ملوان زبل بلافاصله به غرب می رود ، جایی که می فهمد ، بلوتو رئیس مزرعه ای که اولیو در آن جا گیر کرده ، چه کسی است.

دانلود فیلم Me Feelins is Hurt 1940 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

دوست داریم بخش بیشتری از بازده استودیو فلیشر پاپی را گرامی بداریم، قسمت آخر نمایش های بچه های دهه 30 بسیار عالی بود و بالاترین سطح قابل اطمینان ترین بخش بود. در سال 1940، استودیو فلیشر شروع به افول کرد، نمایش‌های بچه‌ها در اکثر موارد در سراسر جهان ساخته و گل‌آوری می‌شدند، با این حال تمایل داشتند که بسیار جالب و بیش از حد شایان ستایش با داستان‌ها و شخصیت‌های غیرقابل قبول باشند. با این حال، نمایش‌های بچه پاپای یکی از بهترین‌های این دوره بود، در بهترین سریال دراماتیکش در اواسط دهه 40 هیچکدام.

«من احساس می‌کنم صدمه دیده‌ام» ممکن است یکی از برجسته‌ترین نمایش‌های بچه‌های پاپی نباشد. با این حال، به طور کلی یا واقعاً از نتیجه 1940 برجسته است. با در نظر گرفتن این که بازدهی استودیو فلیشر قبل از دهه 40 به طور کلی خوب تا عالی بود، تا حدودی دلسرد کننده است. با این حال، همزمان، صرف نظر از دو یا سه موضوع مهم، چیزهای خوب زیادی وجود دارد و «من احساس می‌کنم صدمه دیده‌ام» واقعاً در بین بازده‌های استودیوی فلیشر دهه 40 به‌طور کلی خوب به نظر می‌رسد.

بله، اینطور است. از نظر داستان و مطالب همان چیز قدیمی است که تا حدی از هرگونه تازگی و شوک می کاهد. قبلاً و حتی از آن زمان، در دیگر برنامه‌های بچه‌های پاپای انرژی بیشتری وجود داشته است، از طرف کسی که نمایش‌های بچه‌های پاپای قبلی را معمولاً بهتر از نمایش‌های بعدی بهتر می‌داند. با این حال، علی‌رغم اینکه جک مرسر به‌طور پیوسته مانند پاپای (مهندس سرگرم کننده صدای پاپی برای من) فوق‌العاده است، مارگی هاینز و پینتو کولویگ هرگز واقعاً در نقش اولیو، که تقریباً چیزی برای تکرار در اینجا ندارد، و بلوتو بازی نکردند. به خصوص از میان صداپیشگان بلوتو، کولویگ در واقع بدترین، قدرتمندترین یا تأثیرگذارترین است و به نظر نمی رسید که او مانند دیگران اوقات خوبی را سپری کند، همچنین نمی توانست مضحک باشد (کالویگ سرگرم کننده صدای منحصر به فرد گوفی بود و او همه چیز بود. در حالی که صدای او را می‌گویم و علاوه بر آن بلوتو را صدا می‌کنم) تا جایی که ممکن است از من دورتر شود.

با این حال، حرکت کاملاً و رسا ترسیم شده است (مخصوصاً با پوپای) بدون توجه به کار که به پایه‌ها می‌رود. . موسیقی، درست مانند شخصیت خودش، مثل همیشه کاملاً هماهنگ و با شخصیت است.

گیگ ها بدون توجه به فقدان نوآوری، علاوه بر این، مفرح هستند، جانشینی پشت الماسی یک ویژگی است. داستان خیلی جدید نیست و در عین حال انرژی زیادی دارد، با یک سوم پایانی فوق‌العاده وحشی که وضعیت اکثر نمایش‌های بچه‌های Popeye را دارد. از شخصیت‌های پوپای و بلوتو به خوبی مراقبت می‌شود، به‌ویژه پوپی، بلوتو نیز یک دشمن نسبتاً گیرا است. 7/10