دانلود فیلم Not on the Lips 2003

"گیلبرت" در سنین میاسنالی با مردان دیگر صحبت می کند اما همسرش "جورج" را دوست دارد."جرج" با یک آمریکایی به نام "اریک تامسون" که مشخص می شود همسر اول "گیلبرت" از یک ازدواج مخفی است مذاکره می کند."گیلبرت" به همراه خواهرش به او التماس می کنند تا به "جرج" واقعیت در مورد ازدواجش را نگوید و...

دانلود فیلم Not on the Lips 2003 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

رنس، خدایا! هنرپیشه ای که هیروشیما مون لاو را برای ما به ارمغان آورد، آزمایش ساخت یک ملودی فرانسوی دهه 1930 را با تنوع پر جنب و جوش انجام می دهد. صداگذاری اولیه با عناوین قدیمی و تزئین شده ایده هوشمندانه ای بود. سپس، در آن نقطه، شکاف دوربین باز می شود (مثل لنگ های دستی قدیمی) روی یک بولتن تیره و سفید. دوربین به راحتی خاموش می شود (یا بهتر است بگوییم، بالا)، و از ناکجاآباد، سایه های فوق العاده تکان دهنده یک میز غنی را که برای یک گردهمایی معمولی چیده شده است به ما نشان می دهد. همه اینها در 60 ثانیه اولیه است.

سپس موسیقی شروع می شود. یک دیدی نسبتاً کلیشه‌ای و فراموش‌شدنی که ملودی متقاعدکننده‌ای از 3 بانوی جوان را برجسته می‌کند که حرف‌های هول‌پیچ می‌زنند که هیچ اهمیتی برای فیلم ندارد (و در واقع، من به زبان فرانسوی ارتباط برقرار می‌کنم، بنابراین نمی‌توانم آن را روی شرح‌ها بگذارم). آن شخصیت‌ها از ورودی خبر می‌دهند و افراد دیگری جایگزین آن‌ها می‌شوند که به یک آهنگ فراموش‌شدنی‌تر تبدیل می‌شوند. سپس آن‌ها می‌روند، در نهایت آدری توتو ظاهر می‌شود و ما تبادل اولیه محاسبه‌شده خود را در ۱۵ دقیقه بعد از فیلم می‌شنویم.

من مطمئن نیستم که رنس با انجام چنین خمیازه‌ای بیهوده و ملودیک چه انتظاری داشت. راکت با این حال، تأثیر آن بر تماشاگر این است که شما را مجبور می‌کند اسکیت‌ها را روی صفحه نمایش دهید و طوفان بیرون بیاورید. من تحمل کردم.

بهبود نشد. من به شما توضیح می دهم که چرا. قطعا هیچ تجربه ای با هیچ یک از شخصیت ها وجود ندارد. ما حتی در کسری از زمان ظاهر آن‌ها را نمی‌بینیم (زیرا به نظر می‌رسد رنس برای به رخ کشیدن منظره پرهزینه آن‌قدر هدفمند است که اغلب در مورد افراد واقعی قبل از دوربین فکر نمی‌کند). افراد روی صحنه و خارج از صحنه مانند پروانه در اطراف چراغ می رقصند، و ما جمعیت نمی توانیم به یک فرد یا طرح خاص توجه کنیم. انگار قرار بود هر قسمت از Brady Pack را بگیرید و آن را در یک فیلم 2 ساعته قرار دهید. با آهنگ های وحشتناک.

تنها چیزی که من را تا زمانی که داشتم نگاه می کردم (60 دقیقه) این بود که به استراتژی های دوربین، نورپردازی و منظره نگاه می کردم که همه بودند، قبول دارم، باشکوه در هر صورت، آیا این به اندازه کافی برای نگه داشتن نظر شما برای 2 ساعت است؟ نه من. شاید فردا به تماشای پایان ضربه بزنم. وای با کی شوخی میکنم فعالیت های مهم تری دارم. مطمئنم شما هم همینطور. دامن این