دانلود فیلم Rhapsody in Blue 1945

جورج گرشوین آهنگساز هدایت شده ای است که تلاشش برای موفقیت رابطه او با خواننده جولی آدامز و کریستین گیلبرت محبوب را از بین می برد.

جورج یک آهنگساز است که قصد دارد رابطه اش را با یک خواننده بهبود ببخشد و ....

دانلود فیلم Rhapsody in Blue 1945 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

حق چاپ 22 سپتامبر 1945 توسط برادران وارنر، پیکچرز، شرکت. برادران وارنر.- اولین تصویر عمومی. معرفی شده توسط جک ال وارنر. ترخیص نیویورک در هالیوود: 27 ژوئن 1945. ترخیص ایالات متحده: 22 سپتامبر 1945. ترخیص در بریتانیا: 31 دسامبر 1945. تحویل استرالیا: 30 ژانویه 1947. ترخیص سیدنی در میفر: 10 ژانویه 1946. 12، 12 fe. 140 دقیقه و نیم.

خلاصه: نیویورک، 1918. توزیع کننده موسیقی T.B. Hurts (در فیلم Rhapsody in Blue با نام مکس دریفوس) نویسنده جوان مبارز جورج گرشوین را به ال جولسون تقدیم می کند که از شمال 2,000,000 آلبوم و 1,000,000 نسخه تکراری از موسیقی چاپ شده "Swanee" می فروشد. با توجه به این دستاورد، Damages جورج وایت را آغاز می کند تا گرشوین را برای ساخت موسیقی برای Outrages دعوت کند. با این حال، علی‌رغم آهنگسازی آهنگ پس از آهنگ‌سازی برای وایت، گرشوین باید موسیقی «جدی» بسازد. . .

یادداشت ها: Song In Blue توسط کارشناسان مورد بررسی قرار گرفت و هر دو جایزه بنیادی را که برای آن تعیین شده بود را دریافت نکرد، با این حال خود افراد برگزیده عموماً جذاب هستند. برای بهترین نمره گذاری یک فیلم ملودیک، افراد برگزیده برای آهنگسازی به رنگ آبی، بیم هایندورف و مکس اشتاینر بودند. (آقای اشتاینر در Rhapsody in Blue اصیل اعتباری ندارد، با این حال نمی توان تردیدی داشت که او به طور گسترده روی نمره گذاری کار کرده است). نامزد بهترین صدا، ناتان لوینسون، رئیس بخش صدای وارنر بود. (Secures Aweigh برای Scoring، The Chimes of St. Mary's برای ضبط صدا برنده شد).

نظر: اعتراض عجیب رپر در مورد موسیقی بیش از حد (Composition In Blue یک ملودیک است که همه چیز در نظر گرفته شده است و توسط و توسط و توسط و توسط و توسط و توسط و توسط و توسط و نظر در نظر گرفته شده توسط نظر: اعتراض عجیب رپر. من ترجیح می‌دهم داستان خیلی کم داشته باشم تا موسیقی زیاد) به همین ترتیب توسط کارشناسان مختلف بازتاب یافت. در واقع، فیلم به‌طور کلی در به یاد ماندنی‌ترین نمایش خود به نمایش درآمد، علی‌رغم اینکه همه چیز امروز جایگاه ناخوشایندی دارد.

یکی از محورهای اصلی ناامیدی محتوا بود. بدیهی است که به عنوان یک قاعده افسانه ای است (و این به خودی خود برای رتبه بندی بیشتر صاحب نظران معاصر کافی بود) اما به نظر می رسد تبادل آن امروزه کمتر قدیمی باشد (شاید به این دلیل که کمتر قابل تشخیص است) و در تضاد با سرعت خواب آلود آخرین فیلم ها، Composition است. In Blue با چنان سرعتی حرکت می کند که داستان پیش پا افتاده و تعهدات قانونی بازیکنان واقعاً چندان اهمیتی ندارد.

چیزی که اهمیت دارد این است که فیلم به شیوه‌ی فوق‌العاده دهه 40 با مجموعه‌های دوره‌ای خارق‌العاده مملو از آیتم‌های اضافی با لباس‌ها، نورسنجی بارومتریک با بررسی فیلم‌برداری، و برجسته‌شده با موسیقی باشکوه، برجسته‌تر و به‌طور برجسته سازمان‌دهی‌شده است. از ویژگی های ملودیک اولیه فیلم (آل جولسون در حال آواز خواندن و جیغ زدن "Swanee"؛ تام پاتریکولا در حال حرکت و خواندن "Somebody Loves Me" با جوآن لزلی) تا وایتمن و سمفونی او که شماره عنوان را به "An American In Paris" تحویل می دهد. اولین دوربین فردی شارپ (انرژی که توسط فیلم استوک مشخصاً تاریخ‌گذاری شده اندکی کاهش می‌یابد) تا آتش‌بازی‌های خیره‌کننده آخرین حامل از پیانوی عالی اسکار لوانت به آسمان، Composition In Blue اساساً به همان اندازه که الهام‌گرفته از شنیداری ظاهری جذاب است. br/>
درست است، مولفه‌هایی در فیلم Rhapsody in Blue وجود دارد که ممکن است برخی آن‌ها را آزاردهنده بدانند (مثلاً هربرت رادلی برای ایرا گرشوین کاملاً ناقص است؛ پولیتو چنان با شور و نشاط صورت الکسیس اسمیت را در نور می‌شوید که تقریباً به سایه‌هایی نیاز دارید. گروه‌بندی‌های او را تماشا کنید؛ آلبرت باسرمن و موریس کارنوفسکی آن‌قدر پیشرو و فرسوده هستند که تقریباً تحقیرکننده هستند) اما اینها چیزهای کوچکی هستند که با پیشرفت شگفت‌انگیز ملودیک و غنای بصری فیلم در تضاد هستند.

احتمالاً این یک شکست بوده است. وارنر و لاسکی و همه نگران، که تصویری که آن‌ها چنین نقد و بررسی دقیقی را روی آن انجام داده بودند، با برنامه‌ای از چنین نوازندگان و خوانندگان و توانایی پشت دوربین، می‌توانست به طور کلی به تصویر کشیده شود. خوشبختانه برای آنها، کل جمعیت سال 1945 اطلاع کمی از کارشناسان کاغذی دریافت کردند. Song In Blue یکی از برترین سازندگان ارز در سال شد.

خلاصه: یک داستان زندگی ملودیک تکان دهنده و بدون هزینه. توالی‌های ملودیک هم به‌طور برجسته گرفته می‌شوند و هم به طرز خیره‌کننده‌ای با برخی جرثقیل‌های حساسیت‌زدایی چشم و عکس‌های بعدی هماهنگ شده‌اند. یک تجربه غذاخوری خارق‌العاده برای طرفداران گرشوین، حیف است که این داستان خیالی است، وقتی سازندگان برای بازیابی محیط دهه بیست تلاش زیادی کرده‌اند. نام های بزرگ متعددی خودشان را بازی می کنند و برای دیگران پانتومیم های بسیار دقیقی وجود دارد. دوره رپر مبتکرانه ترین رشته حرفه او است. او محتوا را با قدرت عاطفی و مشت منتقل می کند. مقادیر ایجاد پنج ستاره، با ضبط صدای برجسته است.