دانلود فیلم Rob the Bank 1964

 ویکتور گارنیر بر اثر یک سرمایه گذاری نادرست در بانکی که روبروی مغازه اش است تمام سرمایه خود را از دست میدهد و به ناچار تصمیم میگیرد از مغازه خود یک تونل به طرف بانک بزند…

فیلمی کمدی از سینمای فرانسه که یک مغازه دار بد عنق را به تصویر میکشد که با اعتماد به مدیر موفق بانک در یک سرمایه گذاری مالی همه سرمایه اش را از دست میدهد، او که اکنون در شرف ورشکستگی ست، برای رهایی از این مخمصه، نقشه سرقت از بانک مجاور مغازه ش را طراحی میکند.

یک مغازه دار بداخلاق سرمایه گذاری مالی ناموفقی انجام داد و اکنون در آستانه ورشکستگی قرار گرفته است. او برای انتقام گرفتن ، خانواده خود را درگیر نقشه ای برای سرقت از بانک همسایه می کند.

دانلود فیلم Rob the Bank 1964 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

کمدی من کاملاً تصادفی با این کمدی فرانسوی برخورد کردم ، سپس برخی از نقدها را خواندم که از قبل با صداقت احساسات و بازی عالی کمدی لویی دو فونز بسیار گیرا بودند. و من تصمیم گرفتم که شخصاً آن را بررسی کنم - و از این تصمیم پشیمان نیستم ، و در اینجا نظر مختصر من است - نحوه مجازات یک بانکدار حریص. منهای این عکس را متوجه نشدم ، اگرچه سعی کردم آنها را با غیرت یک متعصب مذهبی پیدا کنم ، بنابراین بنده فروتن شما توجه شما را به شایستگی های این کمدی معطوف کند. بنابراین ، اینها عبارتند از: 1. سناریو - موسیو گارنیر ، پدر یک خانواده بزرگ و صاحب فروشگاه "شکار و ماهیگیری" ، در جهان زندگی می کرد و می خواست پس انداز خود را در یک تجارت خوب و "واقعی" سرمایه گذاری کند. برای این کار ، او به بانکی روبروی فروشگاه خود رفت و به توصیه صاحب بانک ، مسیو دوراند-ماری ، در یک شرکت سرمایه گذاری کرد. در نتیجه ، من همه پولم را از دست دادم. با عصبانیت صحیح ، مشکلات اقتصادی ، تصمیم به سرقت می گیرد و تمام خانواده را درگیر می کند. تصویر یک سرقت است ، به این معنی که بسیاری از موقعیت های خنده دار و غیر معمول ، شوخ طبعی و جذابیت لوئیس دی فونز وجود خواهد داشت. البته ، چرخش های سناریویی و شخصیت های کاریزماتیک وجود خواهد داشت. و فینال به طرز دلپذیری شما را غافلگیر می کند و باعث می شود که تصویر را از ابتدا تا انتها تماشا کنید. من خودم با کمال لذت تمام اتفاقات روی صفحه را تماشا می کردم. اگر ژانر مشابه کمدی جنایی را دوست دارید: "چگونه یک میلیون را بدزدیم" ، "گمبیت" ، "جک پات بزرگ" و غیره ، پس نباید از این کمدی روی برگردانید! 2. شوخ طبعی - من باید پیشاپیش به شما هشدار دهم که روی خنده وحشی حساب نمی شود ، اما موقعیت های خنده دار ، شوخی های خنده دار و کف دست های زیادی که از باكانالیایی كه روی صفحه است ، به سر متصل است ، در اختیار شما قرار می گیرد. شخصاً امیدوارم که از ته دل بخندم ، اما فقط تا حدی موفق به درک این موضوع شدم. در شوخ طبعی محلی هیچ ابتذال ، ابتذال و در واقع "کثیفی" وجود ندارد ، بنابراین می توانید تمام خانواده را تماشا کنید. 3. موسیقی - آهنگساز مشهور فرانسوی ، پل موریات ، مسئول آن بود (موسیقی او را فقط می پرستم و به طور مرتب در بررسی های خود وارد می کنم). خوب ، در اینجا موسیقی خنده دار است ، گاهی اوقات نمایشی است ، اما همیشه سبک و آرام است ، که بیننده را غرق در اتفاقات روی صفحه می کند. 4- بازیگری - هرکسی کمی بیش از حد کامل با نقش های خود کنار آمد. به نظر من بازیگران نه تنها کار خود را انجام می دادند ، بلکه حتی وقت خود را برای سرگرمی در صحنه فیلمبرداری این تصویر گذرانده بودند. همه کار بزرگی انجام دادند و هیچ کس شکایتی را مطرح نمی کند. و شخصیت ها کاملاً رنگارنگ هستند ، اگرچه بعضی از آنها هیچ چیزی در تصویر زمان نمایش ندارند. کمی درباره شخصیت های اصلی: 1. ویکتور گارنیه با اجرای لوئیس دو فونز ، یک تاجر صادق و محترم و صاحب یک مغازه کوچک است که توسط بانکدار همسایه خود فریب خورده است و اکنون زمان انتقام فرا رسیده است. لوئیس دو فونس فرقه ای در فرانسه ، برای روسیه و همچنین کشورهای اتحاد جماهیر شوروی سابق است. و اگر من "ژاندارم سن تروپز" را دوست نداشتم (زیرا خسته کننده است و خنده دار نیست) ، این مسئله دیگری است. تقریباً کل تصویر مربوط به کاریزما و کارهای قدیمی لوئیس است. ایده های دیوانه وار او باعث خنده ، و اجرای آنها می شود - حتی بیشتر خنده. او کاملاً نقش پدر خانواده و رهبر باند خانواده را بازی می کرد. براوو لویی! 2. آندره دوراند-ماری با اجرای ژان پیر ماریل - صاحب بانک ، که از صداقت مسیو گارنیه و بسیاری از افراد سود می برد. او هیچ چیز را انکار نمی کند و به موقعیت و پول خود می بالد. "کوسه تجاری" معمولی که همه چیز را برای خودش قایقرانی می کند و فقط خودش. با این وجود ، او را در ذهن انکار نمی کنید. ژان پیر کاملاً نقش شخصیت شرور و شرور اصلی را بازی می کند ، که او را با تمام وجود تحقیر می کنید. 3. فیلیپ بریسی با اجرای ژان والمونت - یک کارمند بانک که عاشق دختر مسیو گارنیه شد. جوانی صادق و فروتن که در حوادث آینده نقشی دارد. ژان در این نقش بسیار قانع کننده بود. این کمدی شاهکار نیست اما سزاوار چهار کیفیت است. در حالی که غروب با او هستید یک گزینه عالی است! در نتیجه ، ما یک کمدی خوب در مورد یک سرقت ، با فیلمنامه خوب و قوی ، موسیقی عالی ، شوخ طبعی با کیفیت بالا ، شخصیت های کاریزماتیک و بازی عالی داریم. رتبه من 7 از 10 و توصیه من برای مشاهده است!

دانلود فیلم Rob the Bank 1964 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

«بیایید یک بانک را سرقت کنیم» احتمالاً در بین 20 کمدی برتر لوئیس دو فونز (حتی با اعداد) نخواهد بود، اما چه تفاوتی دارد؟ Rob the Bank به وضوح یکی از آخرین گام‌ها قبل از جهش بزرگ به شهرت است، بخشی از دوست جزئی اما دلربا از «پوئیک پویک»، علاوه بر این، توسط ژان ژیرو هماهنگ‌شده، ساخته ژاک ویلفرید و از اجزای داستانی مشابه، ترکیبی از خانواده است. ، تصور غلط پولی و اشتباهات وادویل مانند. د فونس نقش آقای ویکتور گارنیر، مالک یک فروشگاه سخت افزار برای ماهیگیری و شکار را بازی می کند که از زمانی که توسط سرمایه دار خود با بازی ژان پیر ماریل عجولانه برخورد کرد، یک بدبختی مالی بزرگ را تجربه کرد. چگونه می تواند قصاص را بررسی کند؟ اساساً با حفر گذرگاهی برای برداشتن شمش‌ها از گاوصندوق.

با دلیل بی‌معنی‌اش، فیلم جذابیت کمی سرراست خودش را دارد. بعلاوه، گمان می‌کنم زودتر از سال 1964 فیلم‌برداری شده باشد و به دلیل موی کم روی سر فوفو و سایه‌های تاریک آن‌ها، حدس می‌زنم که او واقعاً نیاز داشت تا در طول سال‌ها کمی واقعاً پیشرفت کند. در هر صورت، او در اینجا در دوران اوج خود بود، خانواده‌ای که بیشتر شبیه همدستان جنگیدن با حملات خشم بی‌انتهاش هستند. بازیگران به اندازه «پوئیک پویک» مهم نیستند، جایی که او نیاز داشت در کنار ژاکلین میلان، کریستین مارین و میری دارک بازی کند. در اینجا چهره‌ها نسبتاً مبهم هستند (ایوان کلش و آن دوات نام‌هایی نیستند که دقیقاً به راحتی قابل تشخیص باشند) Doat به اندازه‌ای قابل ستایش است که چشمان نماینده جوان بانک (ژان والمونت) را جلب کند و زوج بتا اجباری را ساختار دهد. Clech نه زمان بندی شوخ طبعی Maillan را دارد و نه سلیقه سلطنتی Claude Gensac و کودک (Michel Tureau) برای این نقش بیش از حد پیر به نظر می رسد.

در واقعیت، این دختر کوچک گیکی است که می سازد. همه تفاوت ها و کیفیت درخشانی دارد که به من کمک کرد تا خواهر و برادر کوچکتر هیچکاک را در "سایه یک شک" به یاد بیاورم که او با بازی کاترین دمنجوت که زازی کوچک در فیلم Rob the Bank لوئی مال بود و او آنقدر پیشرفت کرده بود که او عملاً یک شخصیت بود. سطحی مشابه با پدرش راستش را بخواهید، دومین بازیگر بزرگ ژان پیر ماریل است که کاملاً غیرقابل تشخیص است. زمانی که برای اولین بار فیلم را چند وقت پیش دیدم، نمی‌توانستم آن مرد خوش صحبت و خوش صحبت را با کت و شلوار تیره (با مو) با فرد سبیلی که در «Hold-Up» توسط ژان پل بلموندو در «Hold-Up» اذیت شده بود شریک کنم. این واقعیت که صدای او غیرقابل انکار بود.

حالا، چیزی در مورد ایستادن دفونس در مقابل مردی با قد یک پا بلندتر وجود دارد که هرگز سرازیر نمی شود، و از نحوه همکاری او با آنها، می توانید ببینید او در حال تمرین آخرین شوخی های احمقانه اش بود. علاوه بر این، یک ثانیه باورنکردنی وجود دارد که او در مقابل یک افسر پلیس با بازی جورج ویلسون قرار می‌گیرد و این نشان می‌دهد که او به طور مداوم با زیردستان یا رئیس‌های خود نشان می‌دهد و خود را از موقعیت‌های ناخوشایند بیرون می‌آورد.

در واقعیت. ، فیلم عموماً برای تماشای ارتباط فونس مهم است، به طور قابل توجهی خود را کوتاه می کند تا از دقایق پرمخاطب دور شود یا با افراد احمق تر از او «احمق بازی» می کند، مانند بحث جذاب با ژان لوفور. با بحث در مورد لفور (که همان سال در فیلم Rob the Bank اصلی «ژاندارم» نقش آفرینی کرد) فیلم به همین ترتیب از بین همه افراد سرگرم کننده آن زمان، ژان دروز، فیلیپ دومات و کلود پیپلو، کیست. چند قسمت با انگیزه کمتر که می‌توانند پرکننده‌های واضح به نظر برسند، به‌عنوان مثال، شفاعت‌های بی‌معنای اعضای خانواده بلژیکی که جذابیت یک کمدی کمدی را به فیلم ارائه می‌کنند.

با این وجود، ژان ژیرو آن را به یک وسیله نقلیه فوق‌العاده تبدیل می‌کند. برای De Funès و Marielle. واضح است که Rob the Bank با یک برنامه هزینه دقیق ساخته شد و قرار نبود یک صنعت فیلم غول پیکر باشد، اما نشان داد که چگونه می تواند قدرتمند باشد. گمان می‌کنم ژیرو فهمیده بود که چیز «مرد خانواده» کار می‌کند، اما باید فضای بیشتری در این روایت وجود داشته باشد که به دی‌فونس اجازه دهد تا توانایی کمدی خود را بدون محدودیت بیان کند. این «کمی بیشتر» همان سال با فیلم اصلی «ژاندارم» اتفاق افتاد.