دانلود فیلم The 28th Annual Screen Actors Guild Awards 2022 (بیست و هشتمین دوره جوایز سالانه انجمن بازیگران سینما)

تجلیل از بهترین بازی های سینمایی و تلویزیونی سال.

دانلود فیلم The 28th Annual Screen Actors Guild Awards 2022 (بیست و هشتمین دوره جوایز سالانه انجمن بازیگران سینما) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

در اینجا ما بیست و هشتمین جوایز سالانه انجمن بازیگران سینما را همانطور که در عنوان گفته شده نیز داریم، بنابراین نسخه 2022 این رویداد می تواند دوباره با تماشاگران برگزار شود. من در گذشته نمایش های جوایز زیادی را مرور کرده ام، پس چرا اکنون متوقف شوم!؟ من فقط مثل همیشه با اینها طوفان فکری انجام می دهم و می گویم چه چیزی در ذهن ماند، چه چیزهایی را دوست داشتم، چه چیزهایی را دوست نداشتم و غیره. نه خیلی طولانی بود و نه خیلی کوتاه، خوب شاید کمی طولانی باشد، اما این بیشتر به محتوای نمایش مربوط می شد و چون تقریباً هرگز شبیه یک ساعت صاف نبود. یک بار دیگر افتتاحیه معمولی با قسمت های "نام من XY است و من یک بازیگر هستم" بود و من هنوز هم آن را دوست دارم. آنها باید آن را برای چاپ های بعدی نگه دارند، شاید حتی دو نسخه دیگر را بدهند. این رویداد مطمئناً در آینده چندین بار برگزار خواهد شد. با این حال، مطالب دقیق این بار من را بیش از حد جلب نکرد. بچه های Succession در ابتدا خوب بودند، حداقل کالکین. خاویر باردم با ادای احترامی زیبا به مادر مرحومش و همچنین خواهر و برادرش شگفت انگیز بود. ال فانینگ بازیگری است که در فیلم The 28th Annual Screen Actors Guild Awards های قبلی دوستش داشتم، اما اینکه چگونه او (با کمک یک حکایت بوسیدن) در مورد طبیعی بودن در مورد بازیگری توضیح داد، بسیار ترسناک بود. و در نهایت سه نفری بودند که قومیت‌هایشان به هالیوود دل گرمی می‌داد و خیلی هم خنده‌دار نبودند، بنابراین خوشحالم که با توجه به مقدمه و نحوه ورودشان به صحنه، برنامه را آنطور که فکر می‌کنید میزبانی نکردند. آنها فقط در پایان بازگشتند و با کارتون دونالد و سایر مرغداران دهه های بسیار پیش، به نوعی یاد سه کابالرو یا هر چیزی که آنها را می نامیدند، انداختند. خیلی برای شروع.

بیایید به سراغ جوایز برویم و ابتدا به دسته بندی فیلم ها نگاهی بیندازیم: می توان گفت که در این فصل جوایز، بازیگر نقش مکمل زن تقریباً یک مسابقه تعیین شده است. جالب است که DeBose واقعاً فراگیر است، اما باز هم تسلط بازیگران زن سیاه‌پوست بر این دسته چیز جدیدی نیست. همچنین برای اسپیلبرگ خوب است که واقعاً با کارگردانی بازیگران به موفقیت‌های بزرگی در حال حاضر به موفقیت‌هایش می‌افزاید، چیزی که باید مدت‌ها منتظر آن بود. به علاوه این یک دستاورد کاملاً بزرگ است که همان شخصیتی است که در آن زمان برای ریتا مورنو جایزه اسکار را به ارمغان آورد. برنده بازیگر نقش مکمل تروی کوتسور از CODA بود و این اساساً برابر است با مسابقه بین او و اسمیت-مک فی، حتی اگر هنوز احساس می کنم که مرد جوان می تواند در اسکار پیروز شود. SAG به طور کلی عشق زیادی به The Power of the Dog نمی‌کند، اگر به نامزدهای گروه بازیگران نگاه کنید، حتی اگر چهار نامزدی زیاد نباشد، می‌توانید برای کامبربچ، اسمیت-مک فی، دانست، پلمونز و شاید موردی بسازید. یکی دوتا دیگه KODA نیز در آنجا برنده بزرگ شد. بازیگر نقش اول واقعاً اکنون کاملاً باز است. چستین بازیگری است که من گاهی دوستش دارم، گاهی نه چندان، و حالا او همچنین یکی از عوامل رقابت بیشتر با کیدمن و استوارت است. متأسفانه این دومی در این مراسم جوایز غایب بود. هیچ عشقی از طرف همسالانش وجود ندارد. مطمئناً حیف است، اما من واقعاً امیدوارم که او بتواند اسکار را برد. این یک چالش خواهد بود، اما خواهیم دید. من هنوز امیدوارم که بفتا به اندازه کافی نقش لادی دی او را دوست داشته باشد تا شانس او ​​را دوباره افزایش دهد، حتی اگر او یک هنرپیشه بریتانیایی نباشد. در مورد بازیگر اصلی، ویل اسمیت به راحتی در حال حاضر دونده اول است. من اصلا دوستش ندارم. کسانی که طوری صحبت می کنند که انگار ریچارد ویلیامز یک نماد یا شخصیت افسانه ای است، از قبل احساس بدی دارند، اما صادقانه بگویم ویل اسمیت بازیگر خوبی نیست. کنایه از نامزد شدن او به همراه دنزل واشنگتن بزرگ، شاید بهترین بازیگر سیاهپوست تاریخ، و اسمیت که احتمالاً اسکار را دریافت می کند، صادقانه بگویم، افتضاح است. امیدوارم رای دهندگان جایزه اسکار دوباره فکر کنند و انتخاب درستی داشته باشند. مسلما کامبربچ نیز انتخاب بهتری نیست. البته، تیم کینگ ریچارد اکنون ناهید را نیز در اختیار داشتند، بنابراین مردم فراموش می کنند که حتی ریچارد را در صحنه فیلمبرداری نمی خواستند. اصلا تعجب نکرد. تنها چیزی که تا حدودی مثبت می توانم بگویم این است که حداقل اسمیت حتی نیمی از همسرش را دوست ندارد.

بیایید اکنون به دسته های تلویزیونی نگاه کنیم: برنده شدن کیت وینسلت دوباره معمول است. من یک بار او را خیلی دوست داشتم، اما تقریباً چیزی برای من در آنجا باقی نمانده است. او همیشه خیلی مصنوعی احساس می کند و این شامل معرفی او با هلن میرن نیز می شود. یا مقدمه ای بر معرفی کیت بلانشت که هلن میرن را معرفی می کند نیز می توانم بگویم. اصلاً چه خبر بود؟ گنجاندن عجیب در آنجا با معرفی دو نفر و از آنجایی که یکی از آنها به هر حال از بریتانیا از قبل ضبط شده بود، آنها همچنین می توانستند او را کاملاً کنار بگذارند. همچنین، مجبور نبودم آن کلمات بیش از حد دراماتیک را بشنوم که او چقدر غمگین است که نمی تواند آنجا باشد. هلن میرن نیز برای من به عنوان یک برنده جایزه یک عمر دستاورد، کمی سوال برانگیز است. منظورم این است که بله، او ملکه و چند بازی و فیلم قوی دیگر را دارد، اما احساس می‌کنم خیلی‌های دیگر هستند که آنها را شایسته‌تر می‌دانم. سخنرانی پذیرش او نیز چنین بود، اما باز هم تقریباً هیچ سخنرانی پذیرش واقعاً نفس گیر نبود. استثنا شاید ادای احترام صمیمانه و بسیار احساسی مایکل کیتون (امیدوارم) به بستگان متوفی خود بود. جانشینی برنده یک دسته بزرگ هم شد، اما آنها عشق را به اشتراک گذاشتند و دسته های بازیگری به طور جالبی به بازی Squid Game رفتند و این را خیلی دوست داشتم. به‌خصوص برنده زن، به نظر من، سخنرانی واقعاً صمیمانه‌ای داشت و به نظر می‌رسید که واقعاً غرق شده بود. مترجمان زیادی به آن شب با افراد ناشنوا و البته با بازی Squid نیاز داشتند. من واقعا نمی دانم که آیا ما در تولیدات بین المللی از دو برنده کره ای چیزهای بیشتری خواهیم دید. در بخش کمدی، فقط ژان اسمارت می‌توانست برای مدت کوتاهی سلطه تد کمدی را قطع کند. اینجا واقعاً جای تعجب نیست. بنابراین بله، کیتون با برد خود قطعاً یک نقطه برجسته بود. من فکر می کردم که او حتی در اطراف نیست زیرا مدت زیادی طول کشید تا وارد صحنه شود. بله مطمئنا سلما هایک ترس از صحنه دارد... و من امپراتور چین هستم. او از هر ثانیه در کانون توجهات لذت می برد. بعداً، به نظر می رسد که کسی، فکر می کنم متلین برنده اسکار بود، فراموش کرده است که استریپ قبلاً روی صحنه بوده است. باید بگویم که من کمی با نحوه دست زدن آنها به زبان اشاره مشکل داشتم. این احساس بیش از حد و نه خیلی معتبر است. همچنین بسیار جالب خواهد بود که بالاخره بتوانیم صحبت در مورد اقلیت ها را متوقف کنیم، اما فقط به دستاوردهای آنها به عنوان یکسان احترام بگذاریم. این یک تحمل واقعی خواهد بود.

یکی از خنده دارترین لحظات نمایش، اشاره مارتین شورت به تزریق بوتاکس تازه بود. برداشت سلنا گومز آنقدرها هم عالی نیست. به شما نشان می دهد که چرا فقط دو پیرمرد آن نمایش نامزد شده اند. در مورد لحظات غم انگیز، می توانید به دلایل مختلف به چند مورد اشاره کنید. فران درشر من برخی از آنها را خواندم که واقعاً از او خوشم آمد، اما برای من دقیقاً برعکس بود. شاید بدترین لحظه نمایش باشد و واقعاً علاقه من را به تماشای برنامه او از تقریباً 30 سال پیش در حال حاضر تقریباً به صفر برساند. در مورد بخش in memoriam، خوب بود، اما می‌توانست تاثیرگذارتر باشد. من نمی دانستم باگ ساگت فول هاوس فوت کرده است. حیف البته بسیاری دیگر نیز در آنجا افتاده اند. کسی که احتمالاً بیشتر آنها را هنوز به یاد دارند، بتی وایت است که چندی پیش قبل از اینکه وارد خواب ابدی شود، خیلی نزدیک به 100 سالگی رسید. اما بسیاری از نام های بزرگ دیگر نیز. من دوست نداشتم که برخی احساس می کردند واقعاً مانند اولیل عجله دارند. من فکر می کنم همه آنها نیز شایسته معرفی کمی بهتر بودند. به طور کلی، ممکن است تعجب کنید که چرا برخی از مجریان آنجا بودند. مسلماً انتخاب کمی تصادفی به نظر می رسید. با دیدن آنها متوجه خواهید شد که منظور من کدام است. برای مثال روزاریو داوسون. استاینفلد من آنها را می بخشم زیرا واقعاً او را می پرستم. هر چند لباس عجیب و غریب از دیدگاه من نه به خصوص سکسی و نه شیک، اما چه می دانم.

در نهایت، البته باید اشاره کرد که به جنگ جاری در اوکراین اشارات زیادی وجود داشت. من عموماً اصلاً دوست ندارم که در این نمایش‌ها سیاست سوژه شود. یا هر چیزی غیر از جوایز. جنگ همچنان شدیدتر از افرادی است که در مورد بیماری همه گیر یا انتخابات ریاست جمهوری آمریکا توضیح می دهند، همانطور که در گذشته اتفاق افتاد، بنابراین حداقل کمی قابل درک است، اما بسیار خوب است که یک نسخه از این نمایش یا نمایش را ارائه کنیم. تقریباً هر جوایزی نشان می دهد که واقعاً بر روی رویداد در دست تمرکز دارد و نه چیز دیگری. یا حداقل در این مورد نیز در مورد سربازان روسیه که مجبور به جنگ هستند به ما می گوید. قطعا به اندازه کافی وجود دارد و قربانیان منحصراً از اوکراین نیستند. زمانی که واقعاً برایان کاکس رویکرد متفاوتی به آن ارائه کرد، امیدوار بودم، اما بله، حتی اگر با جوایز SAG همخوانی داشته باشد، سرنوشت بازیگران روسی نیز این روزها فرعی به نظر می‌رسد، حتی اگر نباید. الان حدس می زنم تمام اینها همین است. هلن میرن با شوخی کوچکش خنده دار بود، اسکار آیزاک همیشه خوب است (حتی اگر چستین خیلی بالا بود)، لیزا کودرو عالی است، اما مواد ضعیفی داشت، لیدی گاگا دوباره افتضاح بود، شوخی فیلم بزرگسالان خوب بود، به خصوص با مرجع مریل استریپ و غیره. اوه و لطفاً، حتی اگر خوب است که آن را ضروری نگه دارید، در نهایت دست از دست دادن بازیگران بدلکاری بردارید. واقعا بی احترامی است و دو نظر وجود ندارد. یا دسته را حذف کنید یا اجازه دهید وارد شوند. در مجموع، این نمایش از من انتقاد می کند. فقیر قطعاً بیشتر از لحظات خوب است، حتی اگر مسلماً می‌توانست خیلی بدتر هم باشد. فقط اگر مانند من دنبال کننده نمایش جوایز بزرگ هستید، تماشا کنید.