دانلود فیلم The Last Woman 1976

جرارد و پسر 9 ماهه اش به دلایل فمینیستی توسط همسرش رها شده اند. حضانت پسرش با عشق بعدی او تهدید می شود.

جرارد،Gerard، و پسر نه ماهه اش توسط همسرش به دلایل فمنیستی تنها گذاشته شده اند. سرپرستی پسرش از سوی رابطه عاشقانه بعدی وی مورد تهدید قرار میگیرد.....

دانلود فیلم The Last Woman 1976 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

قبل از لارس فون تریر («بد» - شخصی که «دجال» و «Nymphomaniac» را هماهنگ کرد) مارکو فرری بود. در سال 1976، زمانی که او «زنان زن» را ساخت، فیلمنامه‌نویس و رئیس ایتالیایی با «La grande bouffe»، فیلمی که در آن چهار مرد گرد هم می‌آیند تا غذا بخورند، جمعیت عادی (و اعضای هیئت داوران جشن فیلم کن) را شگفت‌زده کرد. به سطل لگد می زنند احتمالاً فرری با نمایش شهوانی "La dernière femme" مأموریتی را برای بررسی خطوط یک بار دیگر انجام می دهد، و به موضوع دیگری مرتبط با اشتیاق انسان ها می پردازد - تمایلات جنسی و رفتارهایی که توسط مردم دیده می شود. نتیجه فیلمی مشکوک بود، آن طور که او نیاز داشت، برای جمعیت خاصی در ویترین های متعدد فیلم ممنوع یا محدود شده بود، که تکمیل آن در کل وجود فیلم به چیزی شبیه به یک افسانه تبدیل شده است. این آخرین فیلم «تکان‌دهنده» مارکو فرری نخواهد بود. نزدیک به 50 سال بعد از ساختش دیدمش. این همان چیزی است که من به فرض اینکه فیلم امروز ساخته شده باشد اعتماد دارم، به همان اندازه مشکوک خواهد بود، در حالی که شاید بحث انگیزتر نباشد. با این حال، به همین ترتیب، این فیلمی است که مسائل زیادی را مطرح می کند، هم از نظر موضوع و هم از نظر رویکرد، قابل توجه، با بازیگری درخشان، سرگرمی های مشهور در احتمالاً جذاب ترین مشاغل حرفه خود، و به اندازه کافی راز و مبهم برای ایجاد فضایی برای بحث های داغ.

بر خلاف شخصیت‌های «La grande bouffe» که جایگاهی در میان طبقات ثروتمند دارند، افسانه‌های «La dernière femme» افراد معمولی هستند که در آب و هوای کلان‌شهری زندگی می‌کنند که توسط شبیه‌سازی مستطیلی شکل به هم می‌ریزد. ساختارها و کلیشه های درونی. در صحنه اصلی فیلم، جرارد طراح از کار خود در یک کارخانه مرکب بزرگ منع می‌شود، اما به نظر نمی‌رسد که او اصلاً تحت تأثیر این شرایط کنونی قرار نگیرد. دغدغه های او بزرگ کردن فرزند یک ساله اش و به ویژه خانم های تحت تعقیب است. به زودی متوجه می‌شویم که شخص مهم او او را با این بچه منتقل کرده است تا خودش را به یک حرفه سیاسی فعال زنانه بسپارد و شاید رابطه‌ای لزبین داشته باشد. جرارد والری، نگهبان زیبا را از مهدکودکی که در آن فرزندش را می آورد، باز می گرداند. که با یک گشت و گذار آرام شروع می شود و به یک رابطه گیج کننده تبدیل می شود. به نظر نمی رسد جرارد و والری به هیچ وجه با هم مطابقت داشته باشند، آنچه هر یک در یک رابطه به دنبال آن هستند تقریباً به اندازه ارتباط مریخ و زهره متفاوت است. آنها یکدیگر را دوست ندارند، رابطه جنسی زیادی دارند، با این حال هیچ کدام از آنها رضایت و سعادت را در رابطه خود دنبال نمی کنند. آیا والری بیش از حد جوان است؟ آیا ژرار بیش از حد خودخواه است؟ این دو نه آماده پرستش هستند، نه مستقل و نه از بین بردن یکدیگر. شاید فقط خودشان.

نمایشگاه های بازیگری قابل توجه است. ژرار دوپاردیو یکی از به یاد ماندنی‌ترین کارهای خارق‌العاده‌اش را در اینجا انجام می‌دهد، یکی از جلوه‌هایی که در آن فرد حل می‌شود و همزمان بر آن چیره می‌شود، ترکیبی از قدرت و ضعف واقعی، جدیت و شرارت کنترل‌شده. اورنلا موتی به طرز مسحور کننده ای دوست داشتنی است، از نظر ظاهری جذاب و درونی سرد، معکوس خاص همسر مغزی که دیگری و جوان خود را به خاطر خصومت سیاسی ترک کرده بود. شخصیت ها برای درک باز می مانند و هر یک از تماشاگران باید قضاوت کند که در صورت وجود کدام یک از آنها شخص مورد نظر است. یا از سوی دیگر شاید آنها دو بازمانده از شرایط، حقوق یک زن متجاوز هستند که در صحنه عمومی بررسی می شود، اما می تواند در خلوت مضر باشد؟ میشل پیکولی و ناتالی بای نیز در مشاغل حمایتی ظاهر می شوند. فیلم‌برداری لوچیانو توولی حالتی را ایجاد می‌کند که تنش وجودی وجودی را پیشنهاد می‌کند که در آن بی‌علاقگی جامعه باعث ایجاد شرایط اضطراری فردی می‌شود. ناظرانی که قصد تماشای «La dernière femme» را دارند باید در مورد محدودیت‌های آن احتیاط کنند، با این حال به افرادی که جرات می‌کنند غرامت پرداخت می‌شود.