دانلود فیلم Waiting for "Superman" 2010

در انتظار سوپرمن فیلمی است مستند که در سال ۲۰۱۰ توسط دیوید گولهام و لسلسی لست ساخته شده است . Waiting for "Superman" بررسی واقع بینانه ای دارد در زمینه نظام آموزش و پرورش آمریکا و تلاش دارد با بررسی دقیق آن به این نکته را یاد آور باشد که آموزش و پرورش در کشور ۳۰۰ میلیونی آمریکا امری بیهوده و ناکافی میباشد...

دیویس گوگنهیم فیلمساز چند کودک با استعداد را نشان می‌دهد آنها درون سیستمی قرار گرفته‌اند که به جای تشویق کودکان را محدود می‌کند. او مروری بر سیستم آموزش عمومی خسته کننده میکند و مشکلات غیرقابل رفع آن را نشان می‌دهد

در انتظار سوپرمن بررسی وضعیت فعلی آموزش در آمریکا امروز...

این مستند مشتی از بچه های امیدوار کننده را از طریق سیستمی دنبال می کند که رشد تحصیلی را به جای تشویق ، متوقف می کند و یک بررسی جامع از آموزش عمومی را انجام می دهد ، "کارخانه های ترک تحصیل" و "سوراخ های دانشگاهی" را مورد بررسی قرار می دهد ، و به طور روشمند سیستم و به ظاهر آن را کالبد شکافی می کند. مشکلات حل نشدنی

دانلود مستند در انتظار سوپرمن در این مستند فیلمساز برنده اسکار دیویس گوگنهایم (Davis Guggenheim) به ما یادآوری می کند که “آمار و ارقام” مربوط به آموزش و پرورش مربوط به کسانی می باشد که هر کدام دارای اسم هستند: آنتونی، فرانسیسکو، بیانکا، دیزی، و امیلی؛ که داستان های این دانش آموزان پایه و اساس جذاب مستند در انتظار سوپرمن را می سازد. گوگنهایم در Waiting for "Superman" چند کودک با استعداد را در مسیرشان درون سیستم آموزشی که به جای تشویق، رشد تحصیلی کودک را محدود کرده دنبال می کند. همراه با این کار او دست به مرور ملال آور سیستم آموزش و پرورش می زند و “کارخانه های ترک تحصیل” (دبیرستان هایی که آمار ترک تحصیل در آنها بسیار بالاست) و “منجلاب های آکادمیک” را مورد بررسی قرار می دهد، و به صورت سیستماتیک سیستم آموزشی و مشکلات به ظاهر رام نشدنی آن را تشریح می کند...

دانلود فیلم Waiting for "Superman" 2010 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

دیویس گوگنهایم، تهیه‌کننده روایت، حقیقت ناراحت‌کننده‌ای را بررسی می‌کند که در آن سیستم مدرسه با بودجه دولت آمریکا، جوانان ما را به دلیل عدم توجه و مراقبت از بچه‌هایی که به مدارس دولتی می‌روند آسیب می‌زند. او همچنین به بررسی مشاغلی می‌پردازد که آموزش اصلاح‌طلبان و مدارس قراردادی می‌توانند در ارائه آینده‌ای برتر و مطمئن از طریق بهبود سیستم‌های آموزشی توسط دولت انجام دهند. در ابتدا گوگنهایم احساس کرد که امکان یک مدرسه با بودجه دولتی کارساز خواهد بود. در سال 1999 او روایتی درباره مربیان ساخت. او مشاهده کرد که آنها شانس خود را برای افشای کار مدارس انجام می دهند. پس از یک دهه، این فرصت برای او بود تا انتخاب کند که نوجوانانش به کدام مدارس می‌پیوندند. او از بردن بچه‌هایش به مدرسه‌ای در حال تزلزل، یک مدرسه دولتی وحشت داشت.

گوگنهایم می‌گوید: «مهم نیست هویت ما چیست و در چه محله‌ای زندگی می‌کنیم، نیاز به اعتماد به مدارسمان شبیه پرش است. از ایمان." او می‌داند که خانواده‌اش به اندازه‌ای مورد لطف قرار گرفته‌اند که از مدارس غم‌زده و بی‌اثری که از سوی دولت انجام می‌شوند کنار بگذارند، اما نگران آن انبوهی از جوانان مختلف بود که افتخار مشابهی نداشتند. گوگنهایم نگران بود و تحت تأثیر بسیاری از پرس و جوها بود که او قادر به ردیابی پاسخ آنها نبود: در مورد جوانانی که تصمیمی ندارند چه می توان گفت؟ آنها می گویند که چه نوع آموزشی می گیرند؟ تأیید آنها از کجاست که می توانند فرصت تجربه فانتزی خود را به دست آورند تا با پتانسیل عظیم خود عمل کنند؟ وقتی اولیای روز فرزندان خود را در مدرسه رها می کنند، سرپرستان کودکان چقدر استرس دارند؟ این پرس و جوها باعث شد که گوگنهایم چارچوب‌های مختلف تدریس خصوصی و استراتژی‌های آموزشی متفاوتی را که مثمر ثمر بوده و کدامیک به دانش‌آموزان آسیب می‌رسانند، بررسی کند.

ما پیوسته شاهد بینش هایی در مورد خروج دانش آموزان از تحصیل، کاهش نمرات علوم و ریاضیات و تعطیلی مدارس به دلیل عدم پرداخت یارانه هستیم. چیزی که ما نخواهیم دید، نام و چهره بچه هایی است که سرنوشت آنها زیر سوال رفته است، زیرا تغییری ایجاد نمی شود. دیر یا زود با گذشت زمان، سیستم آموزشی مدرسه ای که بودجه آن توسط دولت آمریکا تامین می شد، الگویی بود که مورد احترام همه بود. امروزه ملت های مختلف در هر زمینه از ما بهتر عمل می کنند. چارچوب‌های مدارس با بودجه دولتی با دلیلی در دوران مدرن ساخته شدند. این طرح به این صورت است که چند دانش‌آموز فارغ‌التحصیل می‌شوند تا مشاور حقوقی، متخصص، حسابدار شوند و سایر دانش‌آموختگانی که به اندازه افرادی که فارغ‌التحصیل شده‌اند پیشرو نیستند، در خطوط تولید منتهی می‌شوند. با این حال، شرایط متفاوت است و چارچوب تدریس خصوصی نیز باید تغییر کند. شعار "هیچ بچه ای پشت سر نگذاشته" به یک زنگ انتقادی تبدیل شده است. بیانکا، امیلی، آنتونی، دیزی و فرانسیسکو پنج دانش آموزی هستند که شایستگی بهتری دارند. گوگنهایم با تحقیق در مورد اینکه چگونه چارچوب حرکت واقعاً مانع از تحصیل آنها می شود، در مقابل حمایت از آن، راه را برای فکر کردن در مورد انتخاب های بالقوه برای تغییر و بهبود ایجاد می کند. با این حال گوگنهایم این پاسخ‌های بالقوه را برای کار بر روی آموزش آن دسته از دانش‌آموزانی که به اندازه افرادی که می‌توانند هزینه تدریس خصوصی را مدیریت کنند، مورد علاقه نیستند، می‌دهد، پاسخ‌های او نشان‌دهنده این حقیقت نیست که تفاوت‌های فرهنگی از هر مربی قدرت تاثیرگذارتر است. می تواند در مدارس اجرا شود. گوگنهایم در فیلم Waiting for "Superman" خود تصریح می‌کند که شاید محله‌ها چیزی نیستند که مدرسه را افتضاح می‌کنند، با این حال مدارس، محلی را وحشتناک می‌کنند. گوگنهایم در فیلم Waiting for "Superman"ش از معلمان متعددی که از بودجه دولتی حمایت می شود انتقاد می کند، با این حال من احساس می کنم که او اعتبار کافی برای آنها قائل نیست. تعداد زیادی از مربیان مدارسی که بودجه دولتی دارند باید چیزی غیر از یک مربی باشند، آنها باید مسائلی را که بچه ها فراتر از مدرسه دارند نیز مدیریت کنند. او پنج دانش‌آموز منحصربه‌فرد را به ما نشان می‌دهد که تلاش می‌کنند از سیستم آموزشی دولتی فرار کنند، اما این دانش‌آموزان نگهبان یا دروازه‌بان‌هایی دارند که به آنها و آینده‌شان اهمیت می‌دهند. در هر صورت، چه اتفاقی می‌افتد که تعداد زیادی از کودکانی که کسی را ندارند که آنها را پیش ببرد، می‌گویند که در سیستم آموزشی دولتی به یاد نمی‌آورند؟

فکر گوگنهایم برای ایجاد مدرسه و مدرسه مغناطیسی بیشتر یک شروع است، اما نباید اصلی ترین چیزی باشد که باید تغییر کند. بچه ها باید این گزینه را داشته باشند که به هر مدرسه ای در هر منطقه ای بروند و همان آموزش هایی را ببینند که یک جوان دیگر در یک مدرسه مبتنی بر شهریه می بیند. پول نقد و نیازمندی برای این کودکان ضعف بزرگی است در حالی که نباید باشد. اطلاعات دانش‌آموزان را نباید با مقدار پول نقدی که در اختیار دارند تخمین زد، اما برای موفقیت به چه میزان جدی نیاز دارد. روایت دیویس گوگنهایم «Superman» فیلم مناسبی است که شما را در مورد تمایزات و شرم‌آوری چارچوب تدریس عمومی روشن می‌کند، اما من کاملاً با پاسخ او موافق نیستم، زیرا آموزش‌ها بیشتر از مدرسه‌ای است که شما به آن ملحق می‌شوید.