دانلود فیلم Who Killed Teddy Bear? 1965

نیویورک، یک مستخدم دیسکو مورد آزار یک منحرف قرار می گیرد و از وی شکایت میکند تا حق خود را بستاند اما ...

داستان زنی که در یک بار در نیویورک کار میکند و متوجه میشود که از طریق یک مرد تعقیب میشود و نزد یک کارآگاه میرود تا درباره خلاصی از دست مزاحم از او مشورت بگیرد .

دانلود فیلم Who Killed Teddy Bear? 1965 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

پذیرفتن آن دشوار و بسیار بدبخت است که درک کنیم که در حال نزدیک شدن به سی امین مراسم بزرگداشت درگذشت، در فوریه 1976، توانایی عالی، لذت بخش، گیج کننده و متقاعدکننده سال مینیو هستیم. او یکی از اولین دلشکستگان دهه 50 بود که با نمایشگاه برازنده‌اش در یکی از اعضای ارشد جیمز، رادیکال بدون دلیل ظاهر شد. پس از آن، مینیو به دلیل توانایی و جسارتش در تخصص و زندگی اش شناخته شد. او کارهای بسیار دردسرسازتری را انجام می داد و سرگرم کننده اصلی می شد که همجنس گرایی خود را با افتخار اعلام می کرد. خرس عروسکی در مجموع عالی، عموماً عذاب‌آور، عموماً تلاشگر و به طور کلی اسفناک مینیو است. Who Killed Teddy Bear? ترسناک از رئیس جوزف کیتس در زمانی در حرفه‌اش آمد که در آن شغلی وجود نداشت که به دنبال آن باشد. توجه به این نکته ضروری و نگران‌کننده است که بگوییم خرس عروسکی به‌عنوان یک «کلاسیک کالت» و در برخی موارد به‌عنوان فیلمی در اواخر شب/اردوگاه دیده می‌شود. هیچ چیز نمی تواند دور از واقعیت باشد. در اینجا فیلمی وجود دارد که در آن چارچوب فکری فقط آینده نگر نبود، و همچنین هنرمندانی که محدودیت های شناخته شده را بازتعریف می کردند، علاوه بر این بر فیلم راننده تاکسی مارتین اسکورسیزی (1976) و کلوت (1971) اثر آلن جی. پاکولا (1971) تأثیر گذاشت. به مقداری که «خرس عروسکی» شبیه فیلم‌های ایتالیایی بی‌نظیر آخرین بخش دهه 50، اوایل دهه 60 است، توجه کنید. یکی دیگر از دستاوردهای خارق‌العاده جوزف کیتس، نشان دادن تأثیر شگفت‌انگیز فیلم L'Eclisse اثر میکائل آنجلو آنتونیونی است. Who Killed Teddy Bear? دیگری است که مسائل ناامیدی از زندگی و جامعه را مدیریت می کند. آنتونیونی از ایتالیا فیلم می‌گیرد، مانند عوامل محیطی شخصیت‌ها، تحت تأثیر شرایط فعلی‌شان، موضوعی ثابت در خرس عروسکی کیتس. به طور قابل توجهی شگفت‌انگیزتر، می‌توان شباهت‌هایی را بین مونیکا ویتی در L'Eclisse و سال مینیو در خرس عروسکی مشاهده کرد. این دو سرگرمی هرگز نشان نمی دهند، هر چند احساس بی نظمی، بدبختی و ناامیدی در زندگی خود و آنچه که به آن اضافه کرده اند. کیتس تنها رئیسی است که قبل از اینکه جعل هویت فیلم ایتالیایی در آمریکا به استاندارد تبدیل شود، همه دیگران را تعطیل کرد. جوزف کیتس حتی برای لحظه ای فکر کرد که نیویورک را به شکلی غم انگیز نشان دهد که در برخی موارد می تواند باشد، یک دام مبهم، منحط و خودشیفته از رابطه جنسی، غرور و در نهایت آشفتگی خصوصی که به اورژانس می رود. علاوه بر این، او سرگرمی ایده آل را برای تجسم این شخصیت به عنوان شخصیت اصلی ردیابی کرد. Mineo هرگز تفاوت را از ابتدا تا پایان فیلم تقسیم نمی کند. این نمایشی از نوعی است که جیمز دیگنیتاری اگر زنده بود به احتمال زیاد بازی می کرد. علاوه بر این، Mineo آن را با تمام جسارت، انرژی و اشتیاق مشابهی که خود عضو جیمز Senior در شرق عدن کازان انجام داد، بازی می‌کند. متأسفانه خود Mineo با این نمایشگاه در اینجا و آنجا از Dignitary پیشی گرفته بود. با تماشای Mineo در این ارائه، تأثیر شخصیت قابل توجه تراویس بیکل رابرت دنیرو را می بینید. 10 سال زودتر Mineo شخصی را ساخت که به یک بازمانده از یک جامعه بدبخت، ناتوانی جنسی و نیویورک تبدیل به لعنت می شود. شخصیت مینیو به طور مثبت می‌توانست به افسانه‌ای تبدیل شود، همانطور که دنیرو با درایور کارش را تمام کرده بود، در صورتی که در هر صورت تماشاگران تئاتر تدی بیر را تایید می‌کردند. هماهنگی عالی جوزف کیتس نیز نادیده گرفته می شود. به یکی کمک می‌شود تا کلکسی اسکورسیس را به یاد بیاورد. دیدن برابرها بسیار ساده است. کیتس فیلم اصلی را برای حل چند مسئله بسیار ناراحت کننده و درهم ریخته ساخته بود که ظاهراً هیچ کس نیازی به دیدن آنها روی پرده در سال 1965 نداشت. . متأسفانه، وقتی هر شخصیت به هر نوع تداعی نزدیک می شود، به طور قابل توجهی ناخوشایندتر می شود یا با آشفتگی روبرو می شود که نمی توانند درک کنند یا سعی می کنند و نیاز دارند. کیتس نیز در ساختن شخصیت‌های مختلف از طریق بازیگران مختلف فیلم، نمایش فوق‌العاده‌ای داشت. جولیت پروس در نقش یک سرگرمی بی حوصله و در عین حال با اعتماد به نفس که دیوانه وار به دنبال آزادی است. جان موری به عنوان یک روح پلیس را از بین برد. علاوه بر این، برای جمع بندی همه چیز، الین استریچ خیره کننده و رشته ای که هر صحنه ای را که در آن حضور دارد می گیرد و ضعف و شکنندگی انسانی را نشان می دهد که در هر صورت افراد را در سال 2006 شوکه می کند. تحویل گسترده این عقب‌نشینی در روند کاهش چشم‌انداز کیتس و توانایی تراژیک سال مینیو است. چقدر زود از سرگرم کننده ای با چنین توانایی، ظرافت و شکوهی چون سال مینیو غفلت و بی اعتنایی می کنیم. پس از دیدن اعدام وی در فیلم Who Killed Teddy Bear? Who Killed Teddy Bear، او به میزان قابل توجهی از دست خواهد رفت.