دانلود سریال Are You Being Served? 1972 دوبله فارسی بدون سانسور

دانلود سریال Are You Being Served? 1972 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

من تا همین اواخر به صحبتی در مورد بحث دیگری پرداختم که دندان هایم را گزگز کرد. به شرح زیر بود: "دهه 70 زمانی بود که "آیا به شما خدمت می کنند: فیلم" به عنوان یک شوخی خنده دار قطعی در نظر گرفته می شد. من نیاز داشتم که شوخی را که ساخته است خفه کنم. اکثریت قریب به اتفاق هم سن و سال من بیشتر مشتاق دیدن جدیدترین عکس مل استریم یا مونتی پایتون بودند

باید بگویم که واقعاً از "آیا به شما سرویس می دهند" متنفر بودم. وقتی قبلا منتشر شد، من آن را تحقیر نمی‌کردم، فقط در آن زمان نمایش‌های بهتری وجود داشت، مانند «سیرک پرنده مونتی پایتون»، «ارتش بابا»، «خوبی‌ها» و «فرنی». همین اواخر است که ارزش جذابیت آن را کاملاً می بینم (بر خلاف نمایش وحشتناک میراندا هارت، "فرنی" آن! برای خواهر و برادر زیبا، کارکنان مجموعه درستی از ناهنجاری‌ها هستند، برای مثال، خانم اسلوکامب (مولی ساگدن)، همکار تحریک‌آمیزش، خانم برامز (وندی ریچارد)، آقای هامفریز (جان اینمن)، آقای گرینگر بداخلاق Arthur District) و مرد خانم آقای لوکاس (Trevor Railing) کاپیتان پیکوک (Honest Thornton) را بر عهده داشت و آقای رامبولد با گوش کانتینر (نیکلاس اسمیت) جوانی بود (هارولد بنت)، که علیرغم چاشنی بیشتر از متوشالح، یک بز پیر رندی بود. توطئه ها اساساً دلیلی برای وارد کردن بازیگران به گروه های بی معنی بود. ارجاعات منظم خانم اسلوکامب به "بیدمشک" خود، جمعیت استودیو را با خنده دیوانه می کرد، همانطور که ارجاعات مورب آقای هامفریز به همجنس گرایی خود انجام می داد.

فیلمنامه‌های جرمی لوید و دیوید کرافت مرز محتاطانه‌ای بین انحراف خانواده و کثیفی‌های سبک «Carry On» را زیر پا می‌گذارند. در صورتی که شما معتقد بودید که باید باشد، فقط بی ادبانه بود. در میان عبارات مختلف تولید شده بود: "لباس مردانه!" (که توسط آقای هامفریز با صدایی ناب صحبت شد)، "و من در این امر ثابت قدم هستم!"، "همه شما خیلی خوب کار کردید!" (که توسط آقای گریس جوان منتقل شد)، و بدیهی است که مثال "من آزادم!". این نمایش موفقیت بزرگی داشت و باعث شد که فیلم رسوایی که قبلاً ذکر شد در سال 1977 ساخته شود، و در طنز انتخابی دهه 80 به خوبی اجرا شد.

این کار آسانی بود، اما برای همه ایده آل نبود. L.W.T. نمایش طرح "پایان قسمت اول" طنز فوق العاده ای به نام "آیا کلیشه می شوید؟" که لحن موضوع نمایش را تضعیف کرد و آن را به یک بررسی دقیق تبدیل کرد. در واقع، شخصیت‌ها تعمیم‌هایی بودند، هیچ‌کس آن را رد نمی‌کند، با این حال آنها تعمیم‌های محکمی بودند که به سرعت از یکدیگر آشکار می‌شدند. علاوه بر این، توسط بازیگرانی بیش از حد توانا اجرا شد.

وقتی جان اینمن چند سال قبل از دنیا رفت، استوارت جفریس مقاله‌ای در «گاردین» نوشت که هدفش این بود که «A.Y.B.S.» گویای سبکی از طنز بود که (از نظر او) خوشبختانه از بین رفته بود. با در نظر گرفتن همه چیز، بدون شک از بین رفته است، با این حال من آن چیزی را به عنوان تشویق نمی بینم. اکنون به مرحله ای رسیده ایم که می توان آزار و اذیت را با طنز اشتباه گرفت. فشار دادن به محدودیت های تقلید؟ همانطور که سید جیمز می گفت: "نیکرز!". محدودیت‌های تقلید از قبل برای همه مقاصد و مقاصد بسیار زیاد شده است. در زمانی که جان کلیز و کانی استال «برج‌های فاولتی» را ساختند، نمی‌توانستند به طبقه‌بندی مجدد طنز اهمیت زیادی بدهند، آنها فقط نیاز داشتند یک نمایش جالب بسازند. علاوه بر این، انجام داد. مطمئنم که لوید و کرافت هنگام آهنگسازی «A.Y.B.S» همین احساس را داشتند. اعجوبه‌های تقلید واقعی، افرادی نیستند که محدودیت‌ها را پشت سر می‌گذارند، بلکه افرادی هستند که به طرز تحسین‌آمیزی در درون آن‌ها عمل می‌کنند.

مانند بنی اسلوپ، A.Y.B.S. در آمریکا موفقیت آمیز بود. من حدس می‌زنم آمریکایی‌ها عاشق بریتانیایی بودن واقعی این موضوع بودند. در واقع این کارت پستال های ساحلی مک گیل بود. جان اینمن دقیقاً هدف قرار گرفته بود که گفت: "کلمات بی ملاحظه نگویید، بگذارید جمعیت فکر کند!".