دانلود سریال I Just Want My Pants Back 2012 دوبله فارسی بدون سانسور

داستان یه جوان 20 ساله ی اهل بروکلین که با س*ک/س ، عشق ، شغل و رابطه های دوستانه درگیره . جیسون یه تنبل به تمام معناست که وقتشو با بیرون رفتن با دوستاش ، رفتن به بار و خوابیدن با دخترا می گذرونه . جیسون با شغلش هم مشکل داره . اون یکی از پایین ترین درجات رو توی آژانس داره. تا این که یه شب یه دختر قلب و شلوارشو با هم میدزده و اینجاست که جیسون یه راه طولانی رو برای پیدا کردن شلوارش که اونو به عشقش میرسونه آغاز می کنه.

دانلود سریال I Just Want My Pants Back 2012 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

با فرض اینکه صدا را خاموش کنید، این نمایش به نظر می رسد که دقیقاً سن بالای 20 ساله را به تصویر می کشد. تنظیمات، طرح‌ها، مدل‌های مو و موارد اضافی همگی مرتبط به نظر می‌رسند.

اما وقتی خیانت کردید، به نظر می‌رسد که این نمایش ساخته شده است و به دهه 80 یا 90 بازمی‌گردد. شخصیت‌های اصلی دنباله‌های تک‌لایه، گفتمان‌های یکپارچه‌سازی با طبیعت و ماهیت کاملاً شک‌آمیز هستند... که همه شما را متقاعد می‌کنند که فکر کنید فاصله سنی وجود دارد.

اگر در اواسط دهه بیست سالگی خود هستید (همانطور که من 'm)، در این صورت شما بخشی از کنجکاوترین و مرتبط با سنی هستید که آمریکای شمالی در هر مقطعی ارائه کرده است. افرادی که در آن زندگی می کنند آن را می دانند، و افرادی که آزاد نیستند ارزیابی علمی و عمومی را بر این موضوع بررسی کنند.

این عصر اشتراک و استفاده، غرور و اخلاق، و فرد و جامعه آنها توانایی خرید خود را برای تأثیرگذاری بر نحوه برنامه ریزی و تولید اقلام سازمانی تحت تأثیر قرار می دهند. آنها در حال مقابله با نمایش واقعی شیک بودن برای ارائه عبارات هستند. آنها بدن خود را برای پر کردن موقعیت‌های سازمان‌های غیردولتی و تحولات اجتماعی مانند #OccupyWallStreet تجهیز می‌کنند. علاوه بر این، آنها از حضور مبتنی بر اینترنت خود استفاده می کنند تا دو فرد و جامعه را به سمت جستجوی انتظارات بهتر از کیفیت سوق دهند.

این سنی نیست که نمایش نشان می دهد.

/> موضوع از هر نظر مربوط به شخصیت های جیسون و تینا است. از آنجایی که آن‌ها بیشترین زمان تماشای صفحه نمایش را دارند، مسائل مربوط به تصویر آن‌ها نمایش را از بین می‌برد.

واضح‌ترین مسئله تبادل عجیب است. جیسون و تینا شبیه چند کمدین حرفه ای اواسط دهه 90 هستند که تعداد زیادی از فیلم های وودی آلن را مشاهده کرده اند. آن‌ها تحلیل‌های عجیب و غریب طولانی را با رنگ‌هایی متناسب با تئاتر سازمان‌یافته در مقایسه با تلویزیون طبیعت‌گرا ارائه می‌کنند. آنها علاوه بر این، ارجاعات قدیمی جامعه را به جریان اصلی معرفی می کنند (واقعاً، تقریباً هیچ یک از افراد هم سن و سال من نمی دانند که استیو بوشمی کیست... خیلی کمتر با او در مناطق تفریحی ارتباط برقرار می کنند). هیچ بخشی از این کمبود سرگرم کننده ها نیست، زیرا انتقال چنین تبادلی به هر شکل عملی دشوار است.

به هر حال موضوع نگران کننده تر، ماهیت یک لایه جیسون و تینا است. . سخت است که بپذیریم آنها واقعا دوران کودکی را در دوره وب و ذهن آگاهی جهانی تجربه کرده اند. در برخی موارد، حتی سخت است که بپذیریم آنها بکارت خود را از دست داده اند. به هیچ چیز خیلی کم اهمیت می دهند...به جز جفت گیری. به نظر می‌رسد همه حرف‌ها و کردار آنها برای کمک به جمعیت برای یادآوری این واقعیت سطحی سازماندهی شده است.

با این حال، جدی‌ترین مسئله، IMO، این است که محققان واقعاً می‌توانند از سنی که به تصویر می‌کشند متنفر باشند. . چگونه ممکن است که هر بیست و چند شخصیت جیسون و تینا که با آنها در تماس هستند، تحریک کننده یا گنگ به تصویر کشیده شود؟ مخصوصاً زمانی که این شخصیت‌ها در جمع‌های اجتماعی خاص مانند افراد شیک، کارگران، درختان در آغوش گرفته و حتی کودکان تیره‌ساله طبقه پایین‌تر باهوش باشند. همانطور که بیل ماهر گفت، این افراد حاشیه یا ضد فرهنگ نیستند... آنها روش زندگی هستند. به احتمال زیاد به آنها توجه نمی کنید، به ما اهمیت نمی دهید.

این بدبختی است، به این دلیل که سرگرم کننده ها عالی به نظر می رسند و قطعاً ماهر هستند. در هر صورت، به نظر می‌رسد روزنامه‌نگاران در مورد افرادی که می‌خواهند به تصویر بکشند بی‌اطلاع هستند.