دانلود سریال The Phantom of the Opera 1990

کنت دو شنیه استعداد خوانندگی کریستین را در یک فروشگاه کشف کرده و او را نزد دوستش کریر، رهبر اپرای پاریس می فرستد. اما به محض رسیدن او کریر از اپرا کنار گذاشته می شود و...

دانلود سریال The Phantom of the Opera 1990 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

این یازدهمین دگرگونی فیلم از نمونه گاستون لوروکس بود که ساخته شد و هفتمین فیلمی بود که خودم تماشا کردم (بقیه بازگردانی‌های 1925، 1943، 1962، 1974، 1983 و 1998). متعاقباً، دو بزرگ‌ترین آنها که برای یافتن من در آنجا باقی مانده‌اند، گمان می‌کنم آن‌هایی هستند که در سال‌های 1989 و 2004 ساخته شده‌اند. با تأخیر در نزدیکی تغییر روبرت انگلوند - در حالی که به همین ترتیب طولانی‌ترین زمان اجرا (185 دقیقه - علیرغم واقعیتی که IMDb به طور کنجکاوانه به آن 168 می دهد!) از همه - به نظرم منطقی است که این شبح کاملاً متفاوت از آنهایی بود که ما از آنها استفاده می کردیم. اول از همه، این گونه‌ای از تفسیر دراماتیک آرتور کاپیت از منبع اول است و، حقیقتاً، خود خالق این تله‌نمایش را در اینجا ساخته است. بازیگران (برت لنکستر، چارلز دنس، ژان پیر کسل، آندریا فرئول و ایان ریچاردسون) و گروه (تونی ریچاردسون، رئیس برنده جایزه اسکار و تونی ریچاردسون، نویسنده جان ادیسون) به همین ترتیب تمام ویژگی‌های سلیقه‌ای را که از دست رفته بود، به دست آوردند. ترجمه های گذشته یا بعدی لنکستر 77 ساله در تصویری محرمانه از رئیس قبلی نمایش که توسط برلیانت گلوب انتخاب شده است، ساختار خوبی دارد (به حدی که به سختی می توان قبول کرد که او چهار سال دیگر خواهد مرد!). رقص در نقطه اصلی بسیار باشکوه است و من شوکه شده ام که ارائه او تمجیدهای بیشتری از او نگرفت (صرف نظر از این که آیا روشی که برجسته های صورت او دائماً پشت پرده های مختلف پوشانده می شود ممکن است پشت این نادیده گرفتن باشد). به نظر می رسد کسل در ابتدا به عنوان یک مانیتور آرام کاوشگر تا حدودی هدر رفته است، اما شغل او تا حدودی درجه دوم را پر می کند. ریچاردسون به طرز جذابی به عنوان مربی ایتالیایی که در ابتدا بی‌اعتماد و در عین حال به تدریج آزارش می‌داد، جانشین لنکستر می‌شود و فرئول دیگر خود (با بازی لا کارلوتا) را به عنوان پریمادونای درام پاریس معرفی می‌کند. کار بی‌اندازه مهم کریستین دائه توسط تری پولو زیبا انجام می‌شود (که مادر شبح را نیز در فلش‌بک‌ها به تصویر می‌کشد!) با این حال آدام استورک (به عنوان کنت د چاگنی که از این رو بهبود یافته است) بی‌مزه و در بهترین سناریو جذاب است. . جای تعجب نیست که مشکلات مربوط به انحرافات از منبع منحصر به فرد قابل تشخیص در اینجا ظاهر می شود، اما، همانطور که قبلاً گفتم، اینها برای این وضعیت طبیعی هستند (بیشتر از مثلاً در اولین تصویر دراکولای همر که هنوز یک ویژگی واقعاً جدید برای تماشاگران سینما بود. در روزگارش!): لنکستر کاملاً از پناهگاه فانتوم زیر تئاتر خود آگاه است، زیرا او پدر ارگانیک اوست. در واقع، اریک را حتی در آنجا به دنیا آوردند و به غیر از التزام به موسیقی، به نقاشی مشغول شد و کمی چوب برای خود ساخت. عشق متعصب فانتوم به کریستین به سادگی از صدای استثنایی او قابل استنباط نیست، بلکه به این دلیل که او یک کپی کربنی برای مادر مرحوم خود (و ستاره سریال قبلی) است. کارلوتا صدای خود را در این چارچوب ذهنی به دلیل بی انصافی فانتوم از دست نمی دهد، بلکه کریستین است که این کار را به دلیل مانورهای کارلوتای حسود انجام می دهد. روح مطمئناً یک نویسنده مورد آزار و اذیت نیست، بلکه یک خواننده درام حرفه‌ای است که (به خاطر آن بنشینید) به کریستین در هارمونی دو قسمتی از «فاوست» از جعبه 5 فرضی‌اش در منظری کامل از جمعیت و ژاندارم‌ها می‌پیوندد. در ورودی مرگ چند ثانیه زودتر! روح به این ترتیب از مرگ خود بر روی بام خانه دراما به خاطر پدرش استقبال می کند، در مقابل عزیز نجیب کریستین، و غیره. بدیهی است که بزرگترین پرواز این خواهد بود که فیلم (و نمایشنامه) همان ویژگی خاصی را که هر ناظری در این داستان به طور پیوسته به آن می نشیند: صحنه افشاگری (که در اینجا با پشت سر گذاشتن فانتوم به دوربین اتفاق می افتد و ما فقط به آن دست می زنیم) "لغز می کند" پاسخ سیاه شدن کریستین به آن را ببینید)!! در نهایت، ممکن است در اینجا نمایشی بیش از نفرت وجود داشته باشد، اما احترام به خلقت مجلل، نمایشگاه های خوب و علاقه همیشه سبز به داستان واقعی روز را برنده می شود.